«Ντυθείτε, λοιπόν, σαν εκλεκτοί του Θεού άγιοι και αγαπημένοι του, με αισθήματα ευσπλαχνίας» (Κολ. 3:12)
Μια μητέρα ρώτησε τη δωδεκάχρονη κορούλα της: «Μπορείς να μου πεις τι είναι συμπάθεια;». Κι εκείνη απάντησε: «Συμπάθεια είναι ο πόνος σου μέσα στη δική μου καρδιά».
Αλήθεια, μπορούμε να βρούμε καλύτερο ορισμό της συμπάθειας απ’ αυτόν; Ο δικός σου πόνος στη δική μου καρδιά. Έτσι, τον κάνω δικό μου τον πόνο σου, και τα λόγια που θα θελήσω να σου πω για να σε παρηγορήσω θα είναι λόγια σοφά, λόγια που θα βγαίνουν από την καρδιά μου, λόγια που θα μου δώσει το Άγιο Πνεύμα να σου πω. Αν τον πόνο σου τον βάλω μόνο στα χείλη μου, τότε θα σου πω λόγια που δε βγαίνουν από μια καρδιά που πονά, οπότε, αντί να σε παρηγορήσω, μπορεί και να σε πληγώσω.
«Να κλαίτε μ’ εκείνους που κλαίνε» μας λέει ο Λόγος του Θεού.
Ο ορισμός που έδωσε το κοριτσάκι αυτό για τη συμπάθεια είναι απόλυτα σύμφωνος με τα αισθήματα του αποστόλου Παύλου, που εκφράζεται ως εξής: «Ποιος έχει αδυναμίες και δεν υποφέρω; Ποιος σκανδαλίζεται και δεν καίγεται η δική μου καρδιά;» (Β’ Κορ. 11:29).
«Τα λόγια της γνώσης άκου τα με προσοχή» (Παροιμίες 23:12)
- Από τη στιγμή που θα ονομάσουμε ένα πράγμα «αναγκαίο κακό», θα αρχίσει να γίνεται όλο και λιγότερο κακό και όλο και περισσότερο αναγκαίο.
- Η αυτάρκεια κάνει πλούσιο το φτωχό, ενώ η απληστία κάνει τον πλούσιο φτωχό.
- Κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, παρά μονάχα αν μάθει πώς να απολαμβάνει όσα έχει χωρίς να στεναχωριέται για όσα δεν έχει.
- Πρέπει πάντοτε να είμαστε ικανοποιημένοι μ’ αυτά που έχουμε, αλλά ποτέ μ’ αυτό που είμαστε.
- «Ξέρω να ζω και φτωχικά, ξέρω να ζω και με αφθονία. Έχω μάθει το μυστικό για κάθε ώρα και για κάθε κατάσταση: και χορτάτος να ζω και πεινασμένος. Και παραπανίσια να έχω και να στερούμαι. Σε όλες τις περιστάσεις βγαίνω νικητής χάρη στο Χριστό που με ενδυναμώνει» (Φιλιππησίους 4:12-13).
(Εκδόσεις "Ο Λόγος")