144. «Οίνον ουκ έχουσι» (Ιω. β' 3).
Γιατί η Θεοτόκος απευθύνεται στον Ιησού, όταν τελείωσε το κρασί των συνδαιτημόνων στο γαμήλιο δείπνο της Κανά; Ο Ιησούς ούτε «αρχιτρίκλινος» (= οινοχόος, Butler στ. 8) του σπιτιού ήταν ούτε οινοπώλης. Τί σημασία είχε λοιπόν η πληροφόρησις του Ιησού ότι «οίνον ουκ έχουσι»;
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι «η Μαρία ζητεί την δια θαύματος προμήθειαν οίνου» (ΥΙ, 87). Όλα όσα Εκείνη εγνώριζε από τα τριάντα χρόνια συμβιώσεως της με τον Ιησού (και μεις δεν γνωρίζομε) την είχαν πείσει ότι ο Ιησούς μπορούσε να θαυματουργήση. Ακόμα, η πρώτη δημόσια παρουσία των μαθητών Του Ιησού ίσως να ενεθάρρυνε την Θεοτόκο να ζητήση ένα έκτακτο σημείο, το οποίο θα ενίσχυε και αυτούς: «Εβούλετο και εκείνοις (τοις μαθηταίς) χάριν καταθέσθαι», σημειώνει ο ι. Χρυσόστομος. «Η Παναγία δεν κάμνει θαύματα, αλλά τα παρακινεί» (Ε, 318).
Το γεγονός πάντως είναι ότι η Θεοτόκος το πρόβλημα της οικογένειας το κάνει δικό της και το παρουσιάζει αμέσως στον Ιησού. Αυτό που έκανε η Θεοτόκος για πρώτη φορά στο γάμο της Κανά θα το κάνη έκτοτε σ’ ολόκληρη την επίγεια ζωή της και σ' όλη την ουράνια δόξα της, μέχρι συντέλειας των αιώνων σαν Μεσίτρια (βλ. πιο κάτω).
Είναι καλό, τα προβλήματα των άλλων να τα κάνωμε δικά μας και να τα παρουσιάζωμε στον Κύριο σαν δικά μας. Η προσευχή πρέπει να είναι και μεσιτεία υπέρ των αδελφών μας. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος συνιστά: «Εύχεσθε υπέρ αλλήλων» (ε' 16) και ο απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους παραλήπτες των Επιστολών του να προσεύχωνται γι’ αυτόν: «Αδελφοί, προσεύχεσθε περί ημών» (Α' Θεσ. ε' 25) .
Η πίστις στην αγάπη του Θεού πρέπει να ανοίγη την καρδιά του ανθρώπου. Να την κάνη ευρύχωρη και μεγάλη σαν την καρδιά του Θεού. Η καρδιά του πιστού πρέπει να χωράει πολλούς ανθρώπους μαζί με όλα τα προβλήματα τους. Ένας Άγγλος πατέρας τετραμελούς οικογενείας παρακαλούσε τον Θεό: «For us four, no more”! (= για μας τους τέσσερους· όχι για περισσότερους) ! Και όμως η προσευχή δεν μπορεί να είναι αποκλειστική. Σε μια καρδιά που «πιστεύει σε Θεό πατέρα» χωρούν όλο και περισσότεροι. «Εν τη οικία το πατρός μου μοναί (= τόπος διαμονής) πολλαί εισίν» (Ιω. ιδ΄ 2).
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)