Ένας δάσκαλος είχε πει πως η σπουδαιότερη λέξη είναι το «γιατί;»
Όλη η γνώση ξεκίνησε απ’ αυτή τη λέξη. Η ερώτηση ήταν η πύλη που οδήγησε στη φώτιση.
***
Η σοφία του Θεού έχει πολύ χαμηλή θύρα. Για να περάσεις κάτω απ’ αυτή, πρέπει να σκύψεις το κεφάλι σου.
***
Το σπουδαιότερο βιβλίο της ζωής είναι ο Εσταυρωμένος. Είναι βιβλίο εικονογραφημένο. Όποιος ξέρει να το διαβάσει είναι ο πιο φωτισμένος απ’ όλους τους σοφούς. Όποιος δεν ξέρει να το διαβάσει είναι ο πιο καθυστερημένος απ’ όλους τους αναλφάβητους.
***
Η σύγκριση αυτού που μας προσφέρει η Πίστη έναντι στη Γνώση είναι ότι ένα δοχείο νερό στην έρημο σε σχέση με ένα βουνό χρυσάφι στον ίδιο τόπο.(Τολστόι)
***
Θα έδινα ευχαρίστως όλη μου τη δόξα ως επιστήμονας για ένα ψίχουλο από τη δόξα του Μεγάλου Αντωνίου, ο οποίος δεν ήξερε ούτε να διαβάζει.(Παστέρ)
***
Μοιάζω σαν το παιδάκι που με το κουβαδάκι του κουβαλάει νερό στην ακρογιαλιά. Αυτές είναι οι γνώσεις μου. Ο ωκεανός του αγνώστου απλώνεται μπροστά μου.(Νεύτων)
***
Ο ονομαστός Άραβας γιατρός Αμπού, ρωτήθηκε κάποτε πάνω σ’ ένα ζήτημα πολύ δύσκολο, σχετικά με την επιστήμη του κι απάντησε χωρίς να διστάσει:
- Δεν ξέρω απολύτως τίποτε γι αυτό.
- Μα πως; του παρατήρησαν. Ο χαλίφης σε πληρώνει τόσο ακριβά για την επιστήμη σου.
- Βεβαίως, αποκρίθηκε εκείνος. Με πληρώνει για όσα ξέρω. Αν επρόκειτο να με πληρώσει για όσα δεν ξέρω, δεν θα του έφτανε όλο το χρυσάφι του χαλιφάτου.
***
Παλαιότερα οι άνθρωποι ξεχώριζαν σε μορφωμένους και αμόρφωτους. Στην εποχή μας επικρατεί ένας άλλος τύπος. Ο «ειδικός». Ο ειδικευμένος σε ένα συγκεκριμένο θέμα, που είναι πεπαιδευμένος- απαίδευτος.
Πεπαιδευμένος σε ότι αφορά το περιορισμένο αντικείμενο της επιστήμης του, απαίδευτος όμως σε ό,τι αφορά την ευρύτερη θεώρηση της ζωής. Όσοι δε δοκησίσοφοι φθάνουν στην αξίωση να αποφαίνονται εφ’ όλων των θεμάτων, με την ίδια αυθεντία, που ομιλούν για ζητήματα της περιορισμένης ειδικότητας του, συνιστούν κίνδυνο. Βρίσκονται τους αντίποδες του «Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα» και απειλούν με αποπροσανατολισμό και ανατροπή των αξιών της ζωής.
***
Κατά την λεηλασία των Μεγάρων οι στρατιώτες λεηλάτησαν και το σπίτι του φιλόσοφου Στίλπωνος. Ο στρατηγός, που το έμαθε, διέταξε οργισμένος να ζητήσουν συγγνώμη και κατάλογο των πραγμάτων που του πήραν.
Ο Στίλπων απάντησε: Δεν μου φαίνεται να μου πήραν τίποτε από αυτά που μου ανήκουν, αφού «ουδείς μοι την παιδείαν, τον λόγον και την επιστήμην αφήρεσεν».
***
Έμεινε έκπληκτη η αντικρινή κυρία βλέποντας τον Ουγκώ να διαβάζει μέρα-νύχτα.
- Κουράζεσθε πολύ, του είπε κάποια στιγμή. Το φως του δωματίου σας δεν σβήνει όλη τη νύχτα. Μικραίνετε έτσι τις ώρες της ζωής σας. (εννοώντας τις ώρες της νυχτερινής ανάπαυσης).
- Ναι, κυρία μου, της απάντησε εκείνος, αλλά μεγαλώνω τις ημέρες της, φωτίζοντας τες με το φως των γνώσεων.
***
Τα όσα χρωστάει η ανθρωπότητα στους Τρείς Ιεράρχες, δεν τα χρωστάει ούτε σε τρία εκατομμύρια δοκησίσοφους. Γιατί οι τρείς αυτοί, συνδυάζοντας γνώσεις και αρετή, εθεμελίωσαν τον ελληνοχριαστιανικό πολιτισμό, πάνω στον οποίο στάθηκαν και εργάστηκαν όλοι οι σοφοί του κόσμου. Και θα άξιζε να ακουσθούν και γι αυτούς τα μνημειώδη λόγια του Τσώρτσιλ, για τη μικρή, την ολιγάριθμη ομάδα των αεροπόρων που έπεσαν στην ιστορική μάχη της Αγγλίας.
- Ουδέποτε- είπε ο Τσώρτσιλ- στην Ιστορία της Ανθρωπότητας προσέφεραν τόσοι λίγοι, τόσα πολλά, σε τόσους πολλούς. So few, so much, to so many.
Λόγια που ταιριάζουν και στους Τρείς Ιεράρχες, που τόσο λίγοι αυτοί προσέφεραν και προσφέρουν τόσα πολλά σε τόσους πολλούς. Στην Οικουμένη ολόκληρη ως οικουμενικοί διδάσκαλοι.(Κωνσταντίνος Κούρκουλας, «Πνευματικοί Αντίλαλοι»)
***
Είμαι σεμνός όχι από αρετή, αλλά από γνώση. Το «γνώθι σ’ αυτόν» με κάνει σεμνό. Όχι μόνο γιατί δεν είμαι τίποτα μπρος στο άπειρο αλλά για το πολύ λίγο που γνωρίζω από την ουσία του απείρου. (Κωνσταντίνος Τσάτσος)
***
Μην ντρέπεσαι για τα λάθη σου είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να διδάξουμε τον εαυτό μας. Τα πιο πολλά και τα πιο σπουδαία από όσα γνωρίζουμε τα οφείλουμε στα λάθη μας.
Ησίοδος
(Από το βιβλίο: Στάχυα τόμος Α, Κωνσταντίνου Κούρκουλα)