150. «οι αδελφοί αυτού και αι αδελφαί αυτού» (Ματθ, ιγ' 55 - 56).
Η Παρθένος Μαρία δεν απέκτησε άλλο παιδί εκτός από τον Ιησού. Η Κ. Διαθήκη όμως αναφέρει ότι ο Ιησούς είχε αδελφούς και αδελφές, σημειώνει μάλιστα και μερικά ονόματα: «Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας» (στ. 55). Στο θέμα αυτό η Εκκλησία δέχθηκε τελικά την άποψι του Ωριγένους: «Τους αδελφούς Ιησού φασί τινες είναι, εκ παραδόσεως ορμώμενοι... υιούς Ιωσήφ εκ προτέρας γυναικός συνωκηκυίας αυτώ πρό της Μαρίας» ακόμα και την πληροφορίαν της παραδόσεως που αναφέραμε ότι ο Ιωσήφ ήταν χήρος.
Ποια να ήταν η σχέσις της Θεοτόκου με τα παιδιά του Ιωσήφ; Η κατάστασις δεν θα διέφερε πολύ απ’ ό,τι συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές. Έτσι, είναι πολύ φυσικό να συμπεράνωμε ότι ενώ η Θεοτόκος θα έδειχνε κάθε στοργή και προς τα παιδιά αυτά, ωστόσο θα συναντούσε τη ψυχρότητα που μπορούσε να φθάνη μέχρι την αντιπάθεια και εχθρότητα.
Μια φορά μάλιστα, όπως θα δούμε στο επόμενο σημείωμα, «οι αδελφοί» αυτοί, κλονισμένοι απ’ τα δυσμενή σχόλια των εχθρών του Ιησού νόμισαν «ότι ο Ιησούς εξέστη» (=τρελλάθηκε) και παρέσυραν τη Θεοτόκο σ’ ένα διάβημα περιορισμού του Ιησού «κατ’ οίκον» (Μαρκ. γ' 21). Γενικά, τα παιδιά αυτά πρέπει να ήταν μια πρόσθετη δοκιμασία για τη Θεοτόκο. Μπορούμε όμως να φαντασθούμε με πόση υπομονή και καρτερία θα αντιμετώπιζε η Παναγία και αυτή την κατάστασι..
Όσοι αντιμετωπίζουν παρόμοια θέματα, ας καταφεύγουν στη Θεοτόκο. Εκείνη, γεμάτη κατανόησι, αλλά και γνώσι των καταστάσεων αυτών θα πρεσβεύη γι’ αυτούς. Αρκεί μόνο ο πατρυιός ή μητρυιά να μιμούνται τη Θεοτόκο στην προσεκτική και άγια συμπεριφορά έναντι των προγονών τους...
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)