[Σημείωση: Η σχέση αυτή με τον Πνευματικό, την οποία προβάλλει ο Όσιος, αναφέρεται πρωτίστως στο μοναχικό βίο & δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτούσια & στους μη μοναχούς, όμως μπορούμε να πάρουμε πολλά σπουδαία διδάγματα σχετικά με την αγάπη, την υπακοή στον Πνευματικό & τη γενικότερη σχέση μαζί του, τα οποία ισχύουν για κάθε Χριστιανό, μοναχούς & λαϊκούς ανεξαιρέτως!]
     «Όταν βρισκόμουν στο Κοινόβιο τα ανέφερα όλα στον γέροντα, τον αββά Ιωάννη. Γιατί ποτέ δεν αποφάσιζα να κάνω κάτι χωρίς να έχω την ευλογία του. Και μερικές φορές μου έλεγε ο λογισμός: «Αυτό δεν θα σου πει ο γέροντας; Τι θέλεις τώρα να τον ενοχλήσεις;» και έλεγα στο λογισμό: «ανάθεμά σε σένα και στη διάκρισή σου και στη σοφία σου και στη φρονιμάδα σου και στη γνώση σου γιατί ό,τι ξέρεις το ξέρεις από τους δαίμονες». Και πήγαινα και ρωτούσα τον Γέροντα. Μερικές φορές μου απαντούσε όπως είχα προηγουμένως σκεφθεί και τότε μου έλεγε ο λογισμός: «Τι έγινε λοιπόν; Να, σου είπε αυτό που σου είχα πει και εγώ. Δεν ενόχλησες λοιπόν χωρίς λόγο τον Γέροντα»; και απαντούσα στο λογισμό: «ναι, αλλά τώρα είναι ευλογημένο, τώρα προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Γιατί το δικό σου είναι πονηρό, είναι δαιμονικό, είναι γεμάτο εμπάθεια». Και έτσι ποτέ δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να ακολουθήσει το λογισμό του, χωρίς να έχω ρωτήσει για αυτό σχετικά.
Και πιστέψτε με, αδελφοί μου, η ψυχή μου ήταν πολύ ξεκούραστη, χωρίς καμία μέριμνα μέχρι σημείου που να στεναχωριέμαι για αυτό το θέμα… Γιατί άκουγα ότι έπρεπε να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών περνώντας μέσα από πολλές θλίψεις και έβλεπα πως εγώ δεν είχα καμία θλίψη και φοβόμουν και βρισκόμουν σε απορία, επειδή δεν ήξερα την αιτία της τόσης ανάπαυσης, μέχρις ότου μου είπε ο γέροντας: «Μη στεναχωριέσαι. Καθένας που μπαίνει κάτω από την υπακοή των Πατέρων, τέτοια ανάπαυση και αμέριμνη ζωή έχει». Φροντίστε και εσείς να ρωτάτε για όλα και να μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Μάθετε πόση ξεγνοιασιά, πόση χαρά, πόση ανάπαυση έχει όποιος το εφαρμόζει (σελ. 193-195).
     «Αν είσαι υποτακτικός, μη δίνεις εμπιστοσύνη στην καρδιά σου, γιατί αυτή είναι τυφλωμένη από τις πολλές εμπαθείς καταστάσεις της. Να μην ακολουθείς σε κανένα θέμα την κρίση σου, ούτε να βεβαιώνεσαι μέσα σου για κάτι πριν ρωτήσεις και πάρεις τη γνώμη του προεστού σου. Ούτε να λογίζεσαι ή να νομίζεις ότι αυτά που σκέφτεσαι εσύ είναι πιο λογικά και πιο δίκαια από αυτά που σου λέει εκείνος. Ούτε να γίνεις εξεταστής των έργων του και πολλές φορές πλανεμένος ελεγκτής. Αυτή είναι απάτη του Πονηρού, για να σε εμποδίσει να υποταχτείς σε όλα με απόλυτη εμπιστοσύνη και να χάσεις τη σίγουρη σωτηρία που προέρχεται από αυτήν» (σελ. 431).
     «Για εκείνους όμως που αναφέρουν λεπτομερώς όλα τα σχετικά με τον εαυτό τους, που κάνουν το καθετί με πολλή σκέψη και μελέτη, λέει: «η σωτηρία κατορθώνεται με πολλή βουλή». Δεν λέει «με πολλή βουλή» σαν να έπρεπε κανείς να συμβουλεύεται τον καθένα, αλλά για να τονίσει ότι για όλα πρέπει να ζητάει συμβουλή -από αυτόν βέβαια που οφείλει να έχει εντελώς εμπιστευτεί τον εαυτό του. Και όχι άλλα μεν να κρύβει, άλλα δε να λέει, αλλά τα πάντα να τα αναφέρει και για όλα να ζητάει συμβουλή» (παρ. 61, βιβλίο εκδόσεων Ετοιμασία).