470. Όταν εξορκίζεις τον Διάβολο στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τότε το όνομά του, γλυκύτατο για μας τους πιστούς και φοβερώτατο για τους δαίμονες, μόνο του ενεργεί, σαν δίκοπο σπαθί. Επίσης, όταν ζητής κάτι από τον Ουράνιο Πατέρα ή κάνης κάτι στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, τότε ο Ουράνιος Πατήρ, χάρις στο όνομα του αγαπημένου του Υιού, θα σου δώση το κάθε τι εν Αγίω Πνεύματι, αρκεί να εφαρμόζης τις εντολές του Ευαγγελίου και να αναγνωρίζης την αναξιότητά σου. Γιατί, όπου και όταν το όνομα του Θεού χρησιμοποιήται με πίστι, δημιουργεί δυνάμεις. Το αληθινό όνομα του Θεού, αυτό είναι: δύναμις.
471. Μερικοί ρωτούν: «Γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς; Ο Θεός, σαν παντογνώστης που είναι, ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες καθενός». Αλλά αυτοί που μιλούν έτσι, ξεχνούν ή δεν γνωρίζουν τη σημασία της προσευχής, τη σημασία κάθε λέξεως που πηγάζει από την καρδιά. Ξεχνούν ότι η δικαιοσύνη και το έλεος του Θεού κινούνται με αφορμή την ολοκάρδιο προσευχή μας. Ότι ο Θεός, μέσα στην αγαθότητά του, καταγράφει προς όφελος του μεταστάντος ή κεκοιμημένου αδελφού μας την προσευχή αυτή, γιατί όλοι είμαστε μέλη της μιας Εκκλησίας, του ενός Μυστικού Σώματος. Αυτοί δεν έχουν υπ’ όψι τους ότι επίσης η «ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων, των ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Εβρ. ιβ’ 23), μέσα στην αγάπη της, συνεχώς δέεται στον Θεό για μας και ρητά μνημονεύε ενώπιον του Θεού το όνομα κάθε προσευχομένου για τα μέλη της πιστού, ανταποδίδοντας τη δική μας μνημόνευσι. Εμείς μνημονεύουμε τα ονόματά τους και αυτοί τα δικά μας. Κάθε λέξις πίστεως και αγάπης, στην προσευχή, έχει πολλή δύναμι. «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ιακ. ε’ 16).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 199-200)