160. «τέτοκας απορρήτως ωδίνων άνευθεν» (ΙΙ).
Εφ’ όσον ο Ιησούς συνελήφθη χωρίς την μεσολάβησι της ηδονής («ηδονής πάρεξ») , γεννήθηκε και «ωδίνων άνευθεν»: «ωδίνας λαθούσα τέτοκας» (II) . Το γεγονός αυτό ήταν η πρώτη ενδειξις, ότι ο Ιησούς έσπασε το φαύλο κύκλο της ανθρώπινης καταδίκης: ηδονή - πόνος - θάνατος! Ο Ιησούς ήταν ο μόνος άνθρωπος που γεννήθηκε χωρίς να προκαλέση στην μητέρα του πόνο και δάκρυα. Ο Ιησούς ήταν ο μοναδικός άνθρωπος του οποίου η γέννησις δεν συνοδεύθηκε με δάκρυα ούτε της μητέρας του ούτε του ίδιου (διότι και ο Ιησούς πρέπει να γεννήθηκε χωρίς να κλάψη, μια και δεν γνώρισε την ταλαιπωρία του κοινού ανθρώπινου τοκετού!). Ο Ιησούς ήλθε για να στερέψη τους πόνους και τα δάκρυα της Γυναίκας (πρβλ. «μη κλαίε», Λουκ. ζ' 13) . Και πρώτη γυναίκα που δέχθηκε τη σωτήριο αυτή ενέργεια του Χριστού ήταν η Μητέρα του. Διότι η Θεομήτωρ ήταν η πρώτη και η μόνη γυναίκα που δεν πόνεσε και δεν έκλαψε στον τοκετό του παιδιού της.
Το γεγονός αυτό απέδειξε ότι στο πρόσωπο της Παρθένου έγινε η αποκατάστασις της Εύας. Εκείνη, ακολουθώντας το δρόμο της ανυπακοής στο Θεό, άρχισε να γεννάη τα παιδιά της «εν λύπαις» (Γεν. γ’ 16) . Η Θεοτόκος, η «νέα Εύα» υπακούοντας στο Θεό διορθώνει τη φύσι και γεννάει «άνευ πόνου». Έτσι η δεύτερη Εύα είναι η επανόρθωσις και η απελευθέρωσις της πρώτης: «Λέλυνται αι ώδινες αι της προμήτορος Εύας» (ΙΙ) .
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)