161. «ιστός εδείχθη Θεότητος, εν ω στολήν του σώματος ο Λόγος εξύφανε» (ΙΙ).
Ο Τριαδικός Θεός, ο Δημιουργός του ανθρώπου θέλησε να κατασκευάση νέους «χιτώνες» για τους ανθρώπους, σε αντικατάστασι των παλαιών και φθαρμένων «δερματίνων χιτώνων» (βλ. προηγούμενα σημειώματα) . Τη νέα αυτή στολή της ανθρωπίνης υπάρξεως δέχθηκε να υφάνη πρώτα για τον εαυτό Του ο Υιός και Λόγος του Θεού. Χρησιμοποιώντας έτσι την πάναγνη σάρκα της Παρθένου σαν υφάδι και υφαίνοντάς την πάνω στο στημόνι της θείας φύσεώς του έφτιαξε τον «άρραφο χιτώνα», της θεανθρώπινης υποστάσεώς του. «Νεκρώσεως τους χιτώνας Αδάμ εξεδύσατο και στολήν ημφιάσατο, μόνος ην εξύφανεν ο Λόγος» (ΜΙ) . Ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήταν η νέα στολή, την οποία κατασκεύασε ο Δημιουργός, σε αντικατάστασι των παλαιών «δερματίνων χιτώνων». Εμβαθύνοντας στο γεγονός αυτό ο απόστολος Παύλος, τονίζει: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ’ 27). Ο βαπτισμένος χριστιανός ντύνεται πια με τον νέο φωτεινό χιτώνα του Χριστού. Αυτό ακριβώς συμβολίζουν οι λευκοί χιτώνες που φορούν οι Νεοφώτιστοι μετά το άγιο Βάπτισμα (πρβλ. τον ύμνο που ψάλλει η Εκκλησία κατά το Βάπτισμα: «Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον») .
Η νέα στολή της φύσεώς μας, κατά το ήμισυ, έγινε με υλικό που προσέφερε η Θεοτόκος, δηλαδή με την αγνή της ύπαρξι. Η Θεοτόκος, κατά την παράδοσι, ύφανε στον αργαλειό του σπιτιού της τον «άρραφο χιτώνα» (Ιω. ιθ' 23) του Χριστού. Το σπουδαιότερο όμως έργο της Θεοτόκου ήταν η προσωπική συμβολή της στην ύφανσι της νέας στολής για τους ανθρώπους.
Οι λευκοί χιτώνες της σωτηρίας μας είναι φτιαγμένοι με το άχραντο υφάδι της θεομητορικής υπακοής και αφοσιώσεως. Η Θεοτόκος για μας τους πιστούς αποτελεί το υφάδι της πνευματικής μας υπάρξεως. Ο κάθε πιστός είναι «σαρξ εκ της σαρκός» της, διότι η νέα στολή της χριστιανικής υπάρξεως που φοράει είναι καμωμένη όχι απλώς με τα χέρια της, αλλά με την αμόλυντη ύπαρξί της.
Οι Μυροφόρες γυναίκες «ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσι τον Ιησούν» (Μαρκ. ιστ' 1) . Η Θεοτόκος δεν αγόρασε τα νήματα που χρειαζόταν ο Λόγος για να υφάνη τη νέα στολή της Χάριτος για τους ανθρώπους. Προoσφέρθηκε και έγινε η ίδια «ιστός» (=νήμα) , προκειμένου να υφάνη μ’ αυτόν ο Χριστός τους καινούργιους χιτώνες των ανθρώπων.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)