ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-
Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα
Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας
Κεφάλαιο 14
Στίχ. 1-6. Η θεραπεία του υδρωπικού.
14.3 καὶ ἀποκριθεὶς(1) ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς νομικοὺς(2)
καὶ Φαρισαίους λέγων(3), ει έξεστι τῷ σαββάτῳ θεραπεύειν(4);
3 Ο Ιησούς πήρε το λόγο και ρώτησε τους νομοδιδασκάλους και τους Φαρισαίους:
«Επιτρέπεται να γίνονται θεραπείες το Σάββατο;»
(1) Απάντησε στις σκέψεις τους, που υπονοούνταν με το «παρατηρούσαν»
του σ. 1 (p). Η παρουσία του ασθενή προκάλεσε σε αυτούς το ερώτημα:
Θα τον θεραπεύσει άραγε ή δεν θα τον θεραπεύσει;
(2) «Που ήταν καλεσμένοι και αυτοί μαζί εκεί» (Ζ).
Προς τους νομικούς, οι οποίοι παρόλο που εξ’ επαγγέλματος σπούδαζαν τον νόμο,
όμως δεν αντιλαμβάνονταν σωστά τον νόμο σχετικά με το σάββατο (b).
(3) Το είπε… λέγων, είναι εβραϊκός τρόπος γραφής (p).
(4) Υπάρχει και η γραφή: ῎Εξεστιν τῷ σαββάτῳ θεραπεῦσαι ἢ οὔ;
«Ο Θεός των όλων είναι αγαθός και φιλάνθρωπος.
Δεν έβαλε τον νόμο του Μωϋσή ως διδάσκαλο απανθρωπιάς,
αλλά μάλλον εισηγητή της αγάπης στον διπλανό μας» (Κ).
14.4 οἱ δὲ ἡσύχασαν(1). καὶ ἐπιλαβόμενος(2)
ἰάσατο αὐτὸν(3) καὶ ἀπέλυσεν.
4 Εκείνοι δεν απάντησαν. Ο Ιησούς έπιασε τον άρρωστο,
τον γιάτρεψε και τον άφησε να φύγει.
(1) «Και άλλοτε όταν ρωτήθηκαν κάτι τέτοιο, αποστομώθηκαν» (Ζ).
Σιώπησαν μη έχοντας τι να πουν. «Διότι δεν μπορούσαν να πουν,
ότι εμπόδισε ο νόμος να κάνει κάποιος αγαθοεργίες το Σάββατο» (Ζ).
Δεν επιθυμούσαν όμως και να πουν ότι επιτρέπεται το Σάββατο να
θεραπεύει κάποιος (p). Οι αγαθοί επικρίνονται πολλές φορές
από τους πονηρούς και για πράξεις, τις οποίες και αυτοί οι ίδιοι
που επικρίνουν, εάν άφηναν τη συνείδησή τους ελεύθερη να μιλήσει,
δεν θα τολμούσαν να αποκηρύξουν.
(2) «Αντί να πει: αφού άγγιξε» (Ζ). Σύμφωνα με κάποιους το «επιλαβόμενος»
υποδηλώνει, ότι ο Κύριος πήρε κατ’ ιδίαν τον ασθενή και αφού τον οδήγησε
σε άλλο δωμάτιο, τον θεράπευσε εκεί. Εάν δεχτούμε την εκδοχή αυτή ως ορθή,
ο Ιησούς έπραξε αυτό αφενός μεν αποφεύγοντας κάθε επίδειξη
και αυτοδιαφήμιση, αφετέρου δε για να μην προκαλέσει και ερεθίσει
ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους του. Διδασκόμαστε από το τελευταίο αυτό,
ότι, παρόλο που δεν πρέπει να μπαίνουμε σε οποιονδήποτε δισταγμό,
προκειμένου να πράξουμε το καθήκον μας, παρ’ όλα αυτά πρέπει να λαμβάνουμε
όλα τα νόμιμα μέτρα για να κάνουμε την εμμονή στο καθήκον όσο γίνεται
λιγότερο δυσάρεστη σε αυτούς που αντιτίθενται. «Επειδή τον ήξερε ο Κύριος,
μιας και εισχωρούσε μέσα στην ψυχή του ως Θεός,
δεν τον ρωτά αν θέλει να γίνει καλά, αλλά αμέσως τον θεράπευσε.
Διότι ήξερε ότι ήθελε. Διότι πράγματι, για να τύχει της θεραπείας
στεκόταν μπροστά του και σιωπούσε» (Κ).
(3) «Ο Κύριος δεν είχε σκοπό, να μη σκανδαλίσει αυτούς,
αλλά να ευεργετήσει αυτόν που χρειαζόταν θεραπεία. Διότι πρέπει εμείς,
όπου ανακύπτει πάρα πολλή ωφέλεια, να μη φροντίζουμε για αυτούς
που ανόητα σκανδαλίζονται» (Θφ).