170. «Ανεκαινίσθη ο κόσμος εν τη κυήσει σου»
Η Ενσάρκωσις ήταν η απαρχή της ανακαινίσεως της φυσικής Δημιουργίας, η οποία θα ολοκληρωθή με την ολοκλήρωσι της σωτηρίας και της αποκαταστάσεως του ανθρώπου. «Και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η' 21). Η ανακαίνισις της κτίσεως άρχισε με την ανάπλασι και την ανακαίνισι της ανθρωπίνης φύσεως. Η οριστική ανακαίνισις του φυσικού κόσμου θα γίνη στη συντέλεια των αιώνων. Τότε ο κόσμος θα γίνη «καινός»: «Καινούς ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα (υπόσχεσιν) αυτού προσδοκώμεν (Β' Πετρ. γ' 13) , γράφει ο απόστολος Πέτρος. Ο δε Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψί του γράφει ότι «είδε καινόν ουρανόν και γην καινήν˙ ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον και η θάλασσα ουκ έστιν έτι» (κα' 1) .
Η συνεργία της Θεοτόκου είχε λοιπόν πολύ ευρύτερες συνέπειες. Ο Θεός αξιοποιεί την Ενσάρκωσι για να κάνει ένα μεγαλύτερο άνοιγμα στον κόσμο. Η Ενσάρκωσις είχε και «κοσμικές» διαστάσεις, όπως είδαμε. Ήταν η αντεπίθεσις του Θεού σε όλα τα μέτωπα! Ο θείος Στρατηγός εκμεταλλεύθηκε απόλυτα όλα τα πλεονεκτήματα που του πρόσφερε η επιχείρησις της Ενσαρκώσεως. Και η στρατηγική του αυτή αποδείχθηκε σωστή και νικηφόρα.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)