178. «μετά τόκον Παρθένος»
Η Παρθενία της Θεοτόκου «μετά τόκον» αναφέρεται στο γεγονός, ότι η Θεομήτωρ, μετά τη γέννησι του Ιησού και μέχρι τέλους της ζωής της, δεν ήλθε σε συζυγική συνάφεια με τον Ιωσήφ.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος σημειώνει επ’ αυτού: Ο Ιωσήφ «ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α' 25). Αυτό όμως δεν έχει την έννοια ότι «μετά τη γέννησι του Ιησού» την εγνώρισε σαν σύζυγο: (περισσότερα για το «έως ου», βλ. ΔΤ/2,210 εξ.).
Η Παρθενία της Θεοτόκου «μετά τόκον» είναι μία κατάστασις που μπορούμε να καταλάβουμε ευκολώτερα. Η Ενσάρκωσις ήταν τόσο μεγάλο γεγονός που σφράγισε για πάντα τη ζωή της Παρθένου. Η Ενσάρκωσις του Θεού ήταν και τα προσωπικά της Θεοφάνεια. Για την Θεοτόκο, η ιστορία πια είχε τελειώσει. Αυτή την έννοια άλλωστε έδωσε και ο Συμεών στο γεγονός ότι «είδε» τον Κύριο και γι’ αυτό είπε το περίφημο: «Ν υ ν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα»! (Λουκ. β' 29). Μετά τη γέννησι του Ιησού όλη η ζωή της Θεοτόκου είχε ένα μόνο σκοπό: να υπηρέτηση τον Κύριο!
Όταν συναντηθούμε με κάτι πολύ μεγάλο και θαυμαστό στη ζωή μας, τότε όλα τα άλλα χάνουν την αξία τους. Έρχονται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Ο θάνατος του συζύγου ή της συζύγου σφραγίζει μερικές φορές τόσο έντονα τη ζωή του άλλου συζύγου ώστε ο τελευταίος αυτός ν’ αποκλείη την περίπτωσι νέου πια γάμου. Ο Κύριος είπε μερικές παραβολές, στις οποίες φαίνεται ότι η βίωσις ενός συγκλονιστικού γεγονότος οδηγεί τον άνθρωπο σε πράξεις υψίστης αφοσιώσεως και αυταπαρνήσεως: «όμοια εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμένω εν τω αγρώ, ον ευρών άνθρωπος έκρυψε και από της χαράς αυτού υπάγει και πάντα όσα έχει πωλεί και αγοράζει τον αγρόν εκείνον... Πάλιν όμοια εστίν η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω ζητούντι καλούς μαργαρίτας. Ος ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην απελθών πέπρακε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν» (Ματθ. ιγ' 44-46).
Η παρθενία της Θεοτόκου «μετά τόκον» είναι η πλήρης και ολοκληρωτική αφιέρωσις της Θεομήτορος στον Ιησού. «Η εσωτερική της ζωή έπρεπε να αφιερωθή σ’ αυτό το καίριο γεγονός της ζωής της. Γιατί, πραγματικά το μυστήριο της ενανθρωπήσεως ήταν γι’ αυτήν και μυστήριο της ιδικής της προσωπικής υπάρξεως... Έπρεπε να αρκεσθή σ’ αυτή την άνευ προηγουμένου τιμή. Αυτή είναι ίσως η ουσία του ιδιαίτερου αξιώματός της που περιγράφεται στην "αειπαρθενία" της. Είναι η Παρθένος» (Φλωρόφσκυ, 135). Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι «όταν έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται» (Α' Κορ. ιγ΄ 10). Για τη Θεοτόκο το τέλειον είχεν έλθει. Ήταν ο ανυπέρβλητος Ιησούς! Ούτε λόγος πια για τα επί μέρους...
Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, "Η Πρώτη", εκδ. Γρηγόρη)