184. «την ωραιότητα της Παρθενίας σου»
Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου είναι το βασικό στοιχείο της ωραιότητάς της. Και η ωραιότης της Παρθένου οφείλεται κυρίως στην παρθενική της ύπαρξι.
Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου είναι το μοναδικό της κόσμημα. Στη βυζαντινή αγιογραφία, η αειπαρθενία εικονίζεται με τα τρία χρυσά άστρα που φέρει η Θεοτόκος στη σκέπη της Κεφαλής της και στους ώμους της. Τα τρία αυτά άστρα συμβολίζουν την τριπλή της παρθενία: προ, εν και μετά τόκον. Το επίθετό της «πεποικιλμένη», καταστόλιστη, το οφείλει κυρίως η Θεοτόκος στα τρία αυτά χρυσά άστρα.
Οι στρατιωτικοί, με υπερηφάνεια φέρουν επάνω στην επίσημη στολή τους τα διακριτικά του βαθμού τους άστρα, καθώς και τα παράσημά τους. Τα άστρα και τα παράσημα είναι κοσμήματα για τον αξιωματικό. Είναι η ωραιότης του, η τιμή του, η δόξα του και το μεγαλείο του.
Τα τρία άστρα της Θεομητορικής στολής αστραποβολούν την ωραιότητα και ομορφιά της Αειπάρθενου. Η τριπλή της αειπαρθενία προσδίδει μοναδικό μεγαλείο στην παναγία μορφή της. Η ορθοδοξία εικονογραφεί τη Θεομήτορα πάντοτε «εν μεγάλη στολή». Τα τρία της άστρα σελαγίζουν πάντοτε στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας. Αποτελούν τον αστερισμό της Εκκλησίας, τον πολικό αστερισμό, προς τον οποίο προσανατολίζεται το πλοίο της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και η θέσις στην οποία αγιογραφείται η πλατυτέρα μέσα στον ορθόδοξο Ναό (η κόγχη της αψίδος του Ιερού) δεν είναι τυχαία. Διότι απ’ τη θέσι αυτή και μάλιστα απ’ το Άστρο της Κεφαλής της Πλατυτέρας διέρχεται ο οπτικός άξων όλων των πιστών, σε οποιαδήποτε θέσι του ναού και αν βρίσκονται. Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά είμαστε προσανατολισμένοι προς τον Πολικό Αστερισμό της Αειπαρθένου, που είναι η εικόνα της Ενσαρκώσεως.
Ας προσηλώνωμε συχνά το βλέμμα μας στον πολικό Αστερισμό της Εκκλησίας μας στην αειπάρθενο Θεομήτορα και ας την ικετεύωμε να «ουριοδρομούμε» (= καλοταξιδεύωμε) κατ’ ευθείαν για το λιμάνι της ποθητής πατρίδος μας...
«Ιερόν θρέμμα
νόμου παιδαγώγημα
Πνεύματος Αγίου μεμυρωμένην
περιβεβλημένην θείαν Χάριν ως θέριστρον,
τη ψυχή θεόφρων
τη καρδία θεοστεφής
τοις όμμασι αγιολαμπής
τοις ωσίν υμνοηχής,
τη γλώσση μελίρρυτος».
(ΘΕΟΔΟΤΟΣ ΑΓΚΥΡΑΣ)
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)