499. Είναι μεγάλη η χαρά μου, που αξιώθηκα να φέρω στον νου και την καρδιά μου, καθώς και στα χείλη μου, το όνομα του Θεού, το όνομα της Θεοτόκου, τα ονόματα των Αγγέλων και των Αγίων, όταν προσεύχωμαι. Το όνομα του Θεού και το όνομα της Υπεραγίας Μητρός του, όταν τα μνημονεύουμε με όλη μας την καρδιά, αγιάζουν και στηρίζουν και παρηγορούν. Αλλά και οι Άγιοι, οι πρέσβεις μας ενώπιον του Θεού, προσεύχονται για μας, όταν τους το ζητήσουμε, και μας φωτίζουν με την αίγλη των αρετών τους. Είναι τόσο καλό να έχουμε κοινωνία με τον Θεό και τους ενοίκους των ουρανών!
500. Με την προσευχή, επιτυγχάνουμε άφεσι των αμαρτιών μας. «Πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με» (Ματθ. ιη’ 32). Η πείρα μαρτυρεί το ίδιο.
501. «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ’ 56). Το αισθανόμαστε αυτό και η πείρα το μαρτυρεί. Όποιος κοινωνεί τα Άχραντα Μυστήρια με πίστι και ολοκάρδιο μετάνοια, μετέχει στη ζωή του Θεού και είναι μία ευλογημένη ύπαρξις. Το αισθανόμαστε αυτό. Αλλά και το αντίθετο είναι επίσης φανερό. Όποιος κοινωνεί αναξίως, χωρίς ειλικρινή μετάνοια και ακράδαντο πίστι, γίνεται ερμαίο του Σατανά και τα ίδια τα πράγματα το αποδεικνύουν.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 209-210)