502. «Όλα είναι κοντά στον Θεό», λέγει μία ρωσική παροιμία. Και πράγματι, όλα είναι κοντά του: όλα τα πνευματικά και λογικά κτίσματα, οι Άγγελοι, οι ψυχές των κεκοιμημένων, όλοι οι ζώντες άνθρωποι, όλα τα ζώα, όλοι οι υλικοί κόσμοι. Το Πνεύμα του Θεού διέρχεται από όλα τα όντα, αυτό το λογικό, καθαρό, λεπτότατο Πνεύμα, που κατοικεί σε κάθε πιστεύουσα και ευσεβή ψυχή. «Ιδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη’ 20). Στον Θεό, το άπειρο αυτό Πνεύμα, τίποτε δεν είναι μακριά. Όλα περιέχονται στην παλάμη του χεριού του. Όλα ζουν και υπάρχουν εν Αυτώ.
503. Όταν η καρδιά τιλυχθή από το σκοτάδι του Σατανά, παύει να βλέπη τον Θεό και τον αρνείται. Το ότι όμως δεν τον βλέπει, δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. «Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. ιγ’ 1). Πράγματι, άφρων είναι όποιος το λέγει αυτό.
504. Αν θέλης να είναι η προσευχή σου αποδοτική, πριν απ’ όλα στερέωσε την καρδιά σου στον Κύριο. «Εστερεώθη η καρδιά μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν θεώ μου» (Α’ Βασιλ. β’ 1).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 210)