519. «Σύ, ὁ Θεός … ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου» (Ψαλμ. ξ’ 6). Ο Θεός έδωσε τον εαυτό του σαν κληρονομιά, σαν περιουσία σ’ εκείνους που τον φοβούνται. Τι απερίγραπτος δωρεά!
520. Η προσευχή στηρίζεται στην πίστι. Πιστεύω ότι υπάρχει ο Θεός και έτσι του μιλώ. Ότι είναι Παντοδύναμος, κρατώντας τα σύμπαντα στην παλάμη του χεριού του και ότι μου έδωσε τη φωνή για να του μιλώ. Έχω πεποίθησι ότι η προσευχή μου φθάνει σ’ Αυτόν, πηγάζοντας από την καρδιά μου. Το ίδιο και η ανταλλαγή γραμμάτων ανάμεσα σε ανθρώπους, που τους χωρίζει κάποια απόστασις, στηρίζεται στην πίστι. Είναι πεπεισμένοι, όταν γράφουν μια επιστολή, ότι το πρόσωπο στο οποίο την απευθύνουν, ζη. Ξέρουν ότι η επιστολή θα φθάση στον προορισμό της, θα προκαλέση ωρισμένες εντυπώσεις, ιδέες και ψυχικές καταστάσεις και ότι η απάντησις που θα έλθη, θα αντιστοιχή στο περιεχόμενο της επιστολής. Όπως στην παρούσα ζωή μας οδηγούν σε πολλά η πίστις και η ελπίδα, έτσι και πολύ περισσότερο στις σχέσεις μας με τον πνευματικίο κόσμο «διὰ πίστεως περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους» (Β’ Κορ. ε’ 7).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 215-216)