529. Σε τι συνίσταται η ζωή του αληθινού χριστιανού; Στο να μην έχη τίποτε πιο ακριβό και αγαπημένο η καρδιά του από τον Χριστό, στο να είναι στραμμένη εξ ολοκλήρου προς τον Κύριο, αδιαφορώντας για τα γήινα θέλγητρα.
530. Παρά το ότι ο Θεός γνωρίζει όλες τις ανάγκες μας, η προσευχή μας είναι αναγκαία για την εξάγνισι και τον φωτισμό της ψυχής μας. Το να βρίσκεται κανείς στη λιακάδα, κάνει καλό: απολαμβάνει φως και ζεστασιά. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν προσευχώμαστε ενώπιον του Θεού, του πνευματικού μας Ηλίου, θερμαινόμαστε και φωτιζόμαστε.
531. Δεν παίρνει κάποιος από τον Θεό ό,τι του ζητεί, αν δεν απαλλάχθηκε από τη βδελυρά ειδωλολατρία: την προσκόλλησι στα υλικά. Προσεύχεται στον αληθινό Θεό, αλλά υπηρετεί τα είδωλα, τα γήινα αγαθά. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. στ’ 24). Πρέπει να παύση ο άνθρωπος εκείνος να λατρεύη αυτά τα αγαθά. Κατόπιν, ας είναι βέβαιος ότι η προσευχή του θα εισακούεται από τον Κύριο. Δεν συμβιβάζεται η προσευχή στον αληθινό Θεό με την υποταγή σε κιβδήλους θεούς. «Εμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Ζήτησαν νερό σε στέρνες που τα τοιχώματα τους είχαν ρωγμές και δεν ήταν δυνατόν να το συγκρατήσουν. Πώς θα εύρισκαν εκεί νερό; Η πηγή του ζώντος ύδατος είναι μόνο ο Κύριος.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 220-221)