532. Αντί του δένδρού της ζωής υπάρχει ο «Άρτος ο Ζων». Αντί του καρπού του δένδρου της γνώσεως, υπάρχει ο ζωοποιός αυτός Άρτος. Τότε, είχε λεχθή: «Οὐ φάγεσθε ἀπ' αὐτοῦ οὐδὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε» (Γεν. γ’ 3). Τώρα λέγεται: «ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα» (Ιω. στ’ 51-58). Τότε, ο Αδάμ και η Εύα πίστευσαν στον Πειραστή και βρήκαν τον θάνατο. Τώρα, αντίθετα, ποιστεύουμε στα λόγια του Κυρίου: «τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου… τοῦτο ἐστι τὸ αἷμά μου» (Ματθ. κστ’ 26, 28) και παίρνουμε νέα ζωή. Σηκωνόμαστε από την ίδια κατεύθυνσι που πέσαμε. Πέσαμε με την απιστία του Θεού, ενωθήκαμε με τον πατέρα του ψεύδους και του θανάτου. Τώρα, συνδεθήκαμε με τον Θεό και Σωτήρα μας, με την Αυτοαλήθεια, και βρήκαμε τη ζωή την αληθινή.
533. Τώρα, ακόμη, στεκόμαστε και πέφτουμε. Αλλά ελπίζουμε ότι κάποτε δεν θα πέφτουμε πλέον, θα είμαστε φθασμένοι σε σημείο που η πτώσις θα είναι αδύνατο να συμβή. Οι Άγγελοι το έχουν επιτύχει αυτό. Είναι πλέον άτρωτοι από το κακό. Και ο πιστός λοιπόν μπορεί να φθάση σ’ αυτό το σημείο. Στο μεταξύ, μάχεται την αμαρτία και ελπίζει ότι θα έλθη η ημέρα της τελικής νίκης κατεπάνω στην αμαρτία και τον θάνατο, τον υιό της αμαρτίας, όπως τον ονομάζει ο ιερός Χρυσόστομος. «Ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α’ Κορ. ιε’ 26).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 221-222)