221. «ημέρας και νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών».
Ο Κύριος Ιησούς, πέρα από την τιμή και τη δόξα που χάρισε στη θεομήτορα, της εμπιστεύθηκε και ένα ύψιστο λειτούργημα: το πρεσβευτικό η μεσιτικό λειτούργημα. Την ανάδειξε δηλαδή Πρεσβευτή και Μεσίτρια, πρώτη και εδώ ανάμεσα σ’ όλους τους Πρεσβευτάς (τους Αγίους) που είναι διαπιστευμένοι στον ουράνιο θρόνο. Διότι ανάμεσα σ’ όλους αυτούς, η Παναγία «προΐστατα πρεσβεύουσα».
Η Παναγία Θεοτόκος πρεσβεύει γενικά υπέρ των ανθρώπων και του κόσμου. Οι πρεσβείες της όμως αναφέρονται και σε επί μέρους θέματα και προβλήματα της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής και ιστορίας των ανθρώπων.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι, η τιμή και η δόξα του ουρανού δεν είναι, μια στατική κατάστασις, αλλά συνδέεται απόλυτα με κάποιο ενεργητικό, δραστήριο λειτούργημα. Ο Ιησούς αποκαθίσταται και πάλι στη δόξα του ουρανού και ο Θεός Πατέρας του αναθέτει το λειτούργημα του Μεσίτου και Λυτρωτού των ανθρώπων. Η δόξα της Παναγίας και των Αγίων συνδυάζεται με το πρεσβευτικό λειτούργημα. Ο Κύριος δήλωσε ότι «ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι» (Ιω. ε' 17). Τώρα βλέπομε ότι και οι εκλεκτοί του ουρανού η Παναγία, οι άγιοι Άγγελοι και οι Άγιοι της Θριαμβευούσης Εκκλησίας εργάζονται: πρεσβεύουν! Βασικό τους έργο είναι η «πρεσβεία», η θερμή ικεσία στον Θεό Πατέρα για τους «επί γης» ανθρώπους. Εμείς ακόμα αγωνιζόμαστε, θαλασσοπνιγόμαστε στο πέλαγος της ζωής ˙ γι΄ αυτό και καταφεύγομε συνέχεια στους Αγίους που είναι «σάρξ εκ της σαρκός μας», αδελφοί μας που έφτασαν στην Αντίπερα όχθη πριν από μας˙ και τους παρακαλούμε, διότι, αυτοί εκεί που βρίσκονται τώρα μπορούν κάτι περισσότερο να κάνουν˙ οι δυνατότητές των έχουν αυξηθή, οι διαστάσεις των έχουν μεγαλώσει. «Οι Άγιοι δεν αισθάνονται "καλά”, δεν αισθάνονται ήσυχοι και ευδαίμονες, διότι ακριβώς ημείς δεν είμεθα ήσυχοι και ευτυχείς, διότι ζώμεν εις την αμαρτίαν και εις τον πόνον. Η Παναγία μοιάζει με την μητέρα εκείνων, η οποία εις την καταστροφήν του πολέμου, κατώρθωσε να φτάση μέχρι του φρουρίου και να ασφαλισθή, εν τούτοις όμως είναι ανήσυχος και κλαίει και οδύρεται, διότι τα τέκνα της, τα οποία απώλεσεν εις την σύγχυσιν και την συμφοράν του πολέμου, δεν έφθασαν ακόμη έως εκεί. Δια τούτο και παρακαλεί φορτικώς τον Κύριον του φρουρίου, ίνα φροντίση δια τα τέκνα της: "Ελέησόν με, Κύριε” "Κύριε, βοήθει μοι’’ (Ματθ. ιε΄ 21 28). Ο δε Κύριος εισακούει των παρακλήσεων αυτής» (Φαράντου, 141).
Η καθιέρωσις της Παναγίας και των Αγίων στο πρεσβευτικό έργο είναι δεδομένη, καθώς επίσης και η θέλησίς των να μας βοηθήσουν. Ό,τι απομένει για μας είναι η καταφυγή και η υποκίνησίς των: ένα «γράμμα», ένα «τηλεφώνημα», ένα «επείγον τηλεγράφημα» και η πρεσβευτική διαδικασία του ουρανού θα κινηθή αμέσως, θα λειτουργήση δραστήρια, με επί κεφαλής την Προϊσταμένη της Πρεσβείας μας, την Παναγία Θεοτόκο και τη συμμετοχή όλων των πρεσβευτών της Εκκλησίας μας. Και όλα αυτά αθόρυβα, άμεσα και ταχύτατα, μέρα και νύχτα, χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς καθυστερήσεις ή διακοπές. Η Πρεσβεία μας στον ουρανό είναι η πιο καλά ωργανωμένη Υπηρεσία. Μια υπηρεσία που ποτέ και κανένα δεν απογοητεύει.
«Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε.
Μετέστης προς την ζωήν,
μήτηρ υπάρχουσα της ζωής
και ταις πρεσβείαις και σαις λυτρουμένη
εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».
(Απολυτίκιον Κοιμήσεως)
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)