537. Τι τιμή για μένα, το μηδαμινό πλάσμα, να μιλώ, με την προσευχή, σ’ Εκείνον που κρατεί στην παλάμη του τα σύμπαντα, που οι Δυνάμεις των ουρανών τον υπηρετούν με φόβο, σ’ Εκείνον που είναι η άπειρος αγάπη!
538. Η ψυχή μας φορεί τον πηλό του σώματος. Ζούμε μέσα σ΄ένα υλικό κόσμο. Έτσι, ο Κύριος μας σώζει και μες από τις υλικές μας αισθήσεις. Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας προσφέρεται υπό τα είδη του άρτου και του οίνου. Στο Μυστήριο της Μετανοίας, ενεργεί μέσω του ορατού λειτουργού του, του πνευματικού μας. Στο Βάπτισμα, μέσω του νερού. Στο Χρίσμα και στο Ευχέλαιο, με το λάδι. Στον Γάμο, με τον ιερέα και τα στέφανα. Ενώνει την παρουσία του με τον ναό, με τις εικόνες, με τον Σταυρό, με το σημείο του Σταυρού, με το όνομά του, με το νερό του Αγιασμού, με τα πρόσφορα. Αλλά θα έλθη η ώρα που όλα αυτά τα υλικά μέσα δεν θα μας χρειάζωνται πλέον, γιατί τότε θα μετέχουμε «εκτυπώτερον» στον Θεό, «εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας» του (τροπάριο της Κυριακής του Πάσχα), ενώ τώρα μετέχουμε μέσω υλικών πραγμάτων, δηλαδή εικόνων και συμβόλων.
539. Όταν προσεύχωμαι στον Θεό με ολοκάρδιο, ζώσα και ακράδαντο πίστι, είμαι κοντά όχι μόνο σ’ Αυτόν, όπως το παιδί που ζη στο ίδιο σπίτι με τον πατέρα του, αλλά και κοντά στις ουράνιες Δυνάμεις και σε όλους τους Αγίους, που μένουν στη θεία βασιλεία. Και αυτά όλα τα μακάρια όντα δεν απέχουν από μένα περισσότερο από ό,τι οι εικόνες τους που έχω ενώπιόν μου, καθώς προσεύχωμαι. Είναι πράγματι μια ευλογημένη συνήθεια να έχουμε στα σπίτια μας εικόνες του Κυρίου, της Θεομήτορος, των Αγγέλων και των Αγίων και να κάνουμε την προσευχή μας μπροστά τους. Η εγγύτης τους στην υλική όρασί μας υποδηλώνει τη μεγαλύτερη εγγύτητά τους στην πνευματική μας όρασι, που βλέπει μέσα στο φως της πίστεως. Εγγύτης. Και τι εγγύτης! «Χαρά έσται έν τω ούρανω έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7). Όπως και στο πατρικό σπίτι τα αδέλφια χαίρουν όταν ένας τους, που είχε απομακρυνθή και λυπήσει με την άσωτο ζωή του όλη την οικογένεια, επιστρέφη ανάμεσά τους.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 223-224)