251. «αξίωσόν με μέχρι τελευταίας μου αναπνοής»
Το χαρακτηριστικό στην ευχή αυτή της Θείας Ευχαριστίας είναι ότι ο πιστός ζητάει τον ισόβιο αγιασμό του από την Παναγία. Ειδικώτερα ζητάει τη δυνατότητα και τη χάρι της συμμετοχής στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας «μέχρι τελευταίας του αναπνοής».
Η ευχή αυτή είναι αντιπροσωπευτική της ορθοδόξου πνευματικότητος. Ο πιστός στρατιώτης του Χριστού θέλει να μείνη πιστός στις επάλξεις του αγιασμού «μέχρι τελευταίας αναπνοής». Γνωρίζει όμως την προσωπική του αδυναμία. Γι' αυτό δεν λέει πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν υπόσχεται ότι θα μείνη πιστός μέχρι τέλους. Αναθέτει στην Παναγία την πραγμάτωσι του ωραίου αυτού και ισοβίου σκοπού. Παρακαλεί την Παναγία να τον διατηρήση στον αγιασμό «μέχρι τελευταίας αναπνοής».
Ο ισόβιος αγιασμός είναι μία υπόθεσις που δεν μπορεί να την διαχειρισθή μόνος του ο ανθρωπος. Είναι ένα έργο που ξεπερνάει πολύ τις δυνάμεις του και τα περιθώρια της ανθρωπίνης υπάρξεώς του. Ο αγιασμός για να αποδώση καρπούς, πρέπει να κατατεθή στην Τράπεζα της Εκκλησίας, στα χέρια της Παναγίας. Εκεί εξασφαλίζει και αποδίδει κέρδη ισοβίου διαρκείας.
Ο χριστιανός είναι ο «καλός έμπορος» και γνωρίζει που βρίσκεται το πνευματικό του συμφέρον. Γι’ αυτό και καταφεύγει στην Παναγία. Διότι η Παναγία είναι η Ασφάλεια των πνευματικών Κεφαλαίων. Είναι ισόβιος Ασφάλεια ζωής «μέχρι τελευταίας αναπνοής» του ανθρώπου. Δεν υπάρχουν καλύτερα χέρια για ν’ αποθέση ο πιστός τον πολύτιμο θησαυρό του ισοβίου αγιασμού του.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)