549. Μην ξεχνάς, ότι κατά την προσευχή ο Κυριος ανταποκρίνεται τελείως σ’ εμάς, σαν το προσωπικό μας Πρωτότυπο, και απαντά στην κάθε λέξι μας, στο κάθε σκίρτημα της καρδιάς μας.
550. Τιμώντας τις άγιες εικόνες, πρώτον τιμώ τον Θεό σ’ αυτές, τον προ των αιώνων γεννήτορα του Υιού, της ζώσης εικόνος του, που έδωσε υλική υπόστασι στις βουλές του Θεού και Πατρός, δημιουργώντας τους κόσμους και όλα τα όντα, σαν κορωνίδα δε της ορατής κτίσεως τον άνθρωπο, «κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν» του Θεού. Δεύτερον, τιμώ σ’ αυτές την εικόνα του σαρκωθέντος Θεού. Τρίτον, τιμώ σ’ αυτές τον ίδιο τον εαυτό μου, την ίδια την εικόνα του θεοεικέλλου ανθρώπου, που έχω κληθή να γίνω κοινωνός της θείας φύσεως, να είμαι ναός του Αγίου Πνεύματος. Επίσης την τιμή των αγίων εικόνων μου την εμπνέει το γεγονός ότι σ’ αυτές φανερώνεται η δύναμις του Θεού, σώζοντας τον πιστό και τιμωρώντας τον άπιστο. Την ίδια δύναμι βλέπω και στο σημείο του Σταυρού του Κυρίου, που λέγεται ζωοποιός γιατί είναι σημείο θαυμαστής δυνάμεως.
Εξ άλλου, οι μορφές των Αγίων στις εικόνες μας δηλώνουν ότι οι Άγιοι του Θεού είναι κοντά μας εν Αγίω Πνεύματι, όταν με ζέουσα πίστι προσευχώμαστε σ’ αυτούς. Το Πνεύμα το Άγιο, πράγματι, είναι «φιλάνθρωπον, βέβαιον, ασφαλές, αμέριμνον, παντοδύναμον, πανεπίσκοπον, και δια πάντων χωρύν πνευμάτων νοερών, καθαρών, λεπτοτάτων» (Σοφ. Σολ ζ’ 23). «χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 10). Αυτό σημαίνει ότι προαίρεσις της ψυχής είναι ανοικτή όχι μόνον ενώπιον του Θεού, αλλά και ενώπιον των Αγγέλων. «Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων» (τροπάριο από την Ακολουθία της Θ. Μεταλήψεως).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 228-229)