253. «του πρεσβεύειν και σώζειν από... θανάτου τας ψυχάς ημών»
Θάνατος της ψυχής είναι ο οριστικός αποχωρισμός της από τον Θεό. Τον χωρισμό αυτό της ψυχής του ανθρώπου θ’ ακολουθήση ασφαλώς και το σώμα του, μετά την Ανάστασι, θα είναι δηλαδή ψυχοσωματικός χωρισμός, και ουσιαστικός «δεύτερος θάνατος» (Αποκ. κα' 8).
Η προστασία της Παναγίας καλύπτει όλες τις ανάγκες και τα παθήματα του ανθρωπίνου σώματος, όπως είδαμε. Η θαυματουργική χάρις της Θεοτόκου σώζει τον άνθρωπο ακόμα και από τον σωματικό θάνατο (πρώτος θάνατος). Η ύψιστη όμως δωρεά της Παναγίας μας είναι ότι με τις πρεσβείες της αποτρέπει τη μεγαλύτερη καταστροφή και αποτυχία του ανθρώπου: το θάνατο της ψυχής (δεύτερος θάνατος). Η προστασία επομένως της Παναγίας έχει τούτο το μοναδικό: το ότι καλύπτει τον άνθρωπο και έναντι του ψυχοσωματικού δευτέρου θανάτου.
Οσοδήποτε και αν προοδεύση η ιατρική και η χειρουργική στην εποχή μας και στις επόμενες γενεές το μόνο που θα μπορέση ίσως να κατορθώση είναι ν' αναβάλη για μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια το σωματικό θάνατο. Τον πρώτο θάνατο! Από το δεύτερο όμως και ουσιαστικό θάνατο καμμιά επιστήμη και τίποτε δεν θα μπορέση να προστατεύση τον άνθρωπο. Η σωτηρία του ανθρώπου από τον δεύτερο, ψυχοσωματικό θάνατο είναι θέμα που εξαρτάται απόλυτα από τον μόνιμο και σταθερό προσανατολισμό του προς τον Θεό, από την πίστι δηλαδή στον Θεό και από τη συμμετοχή του στη ζωή της Εκκλησίας.
Εκείνο που φοβούμεθα όλοι είναι ο σωματικός μόνο θάνατος, δυστυχώς. Ενώ, ο πιο φοβερός, ο πιο απαίσιος και τραγικός είναι ο δεύτερος, ο ψυχοσωματικός και αιώνιος χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό, που ελάχιστα τον σκεπτόμαστε... Η Εκκλησία είναι ο μόνος παράγων που μας μιλάει με τη γλώσσα της αληθείας. Και γι’ αυτό μόνο μέσα στην Εκκλησία μπορεί τελικά ο άνθρωπος να κερδίση τη σωτηρία του από τον δεύτερο θάνατο.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)