254. «εν ώρα με τη φοβερά του θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων»
Αλλ' η προστασία της Παναγίας απλώνεται και κατά την ώρα του σωματικού θανάτου του χριστιανού. Την ώρα δηλαδή εκείνη που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί πια να τον βοηθήση. Η βοήθεια δε και η συμπαράστασις της Θεοτόκου κατά την ώρα του θανάτου συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής του πιστού από τις κατηγορίες των δαιμόνων που ονομάζονται «τελώνια» (πρβλ. τελώνης, τελωνείο) .
Η Παναγία έχει τη δύναμη και την εξουσία ν’ άπελευθερώνη την ψυχή από τις φανταστικές ή άδικες ή υπερβολικές κατηγορίες των «τελωνίων». Αν η εικόνα και «ο χαρακτήρ της άγιας μορφής της τους δαίμονας φυγαδεύη» όπως είδαμε, πολύ περισσότερο η ζωντανή παρουσία της. Η παρουσία της Παναγίας στην προκειμένη περίπτωσι είναι δυναμική και συντριπτική και εξουδετερώνει τις τελευταίες εστίες αντιστάσεως του έχθρού, προκειμένου η ψυχή του χριστιανού να περάση τις πύλες του Ουρανού.
Στους πολέμους δημιουργούνται συνήθως συμμαχίες, πολλές δε και αποφασιστικές μάχες κερδίζονται χάρις στην έγκαιρη επέμβασι των συμμάχων. Στον «αόρατο πόλεμο», και τον «καλόν αγώνα» η συμμαχία της Παναγίας έχει αποφασιστική σημασία. Ιδίως στις τελευταίες στιγμές του. Η συμβολή της Παναγίας έρχεται ακριβώς την ώρα που χρειάζεται και όταν πια οι ανθρώπινες δυνάμεις αδρανούν. «Ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται»! Αυτό ισχύει απόλυτα για την Παναγία που είναι κάτι πάρα πάνω από «φίλος» μας. Είναι Μητέρα μας, όπως είδαμε. Σαν Μητέρα θα είναι κοντά μας στη φοβερή ώρα του θανάτου μας και σαν Παναγία θα μας χαρίση την τελευταία της προστατευτική εξυπηρέτησι, σκεπάζοντάς μας από τις επιθέσεις των ανελέητων τελωνίων.
Γι’ αυτό και η ορθόδοξη ευσέβεια υποβάλλει στην Παναγία ένα από τα ωραιότερα αιτήματα: “Εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα (=να τη μεταχειρισθής με πολλή προσοχή) και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω (=μακριά) αυτής απελαύνουσα (= να δίωξης) .
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)