Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Στην Αποκάλυψι του Ευαγγελιστού Ιωάννου και σ’ ένα ολόκλήρο Κεφάλαιο (ιβ') γίνεται λόγος για τη Θεοτόκο, η οποία όμως τώρα είναι σύμβολο και, προσωποποίησις της Εκκλησίας (βλ. Δ, 281). Στο κεφάλαιο αυτό «περιγράφεται συμβολικώς και δραματικώς η κατά της αντιθέτου δυνάμεως πάλη απ΄ αρχής μέχρι τέλους και ο θρίαμβος του Χριστού και της Εκκλησίας, ως πάλη μεταξύ του άρρενος τέκνου της ουρανίου γυναικός τ.ε. του Ιησού Χριστού αφ’ ενός και του δράκοντος αφ’ ετέρου» (Ν. Αναγνώστου, Η Αποκάλυψις, σ. 60) .
«Γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον» (στ. 1).
Στον πρώτο στίχο, ο Ευαγγελιστής καθορίζει την μορφή της Θεοτόκου. Το πρόσωπό της λάμπει και ακτινοβολεί σαν τον ήλιο. Είναι η Παναγία! «Αγνή κατά πάντα η Θεοτόκος είναι η "Παναγία” και γι’ αυτό εικονίζει την Εκκλησία... Υμνούμεν την αειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι την Αγίαν Εκκλησίαν, λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας» (Ευδοκίμοφ, 285).
Εκείνο που ακτινοβολει μέσα στην ιστορία είναι η αγιότης της Εκκλησίας. Μόνο μέσα στην Εκκλησία ακτινοβολούν οι άνθρωποι, διότι αντανακλούν το φως Του Χριστού. Η Εκκλησία ακτινοβολεί διότι έχει εν μέσω της «τον ήλιον της Δικαιοσύνης».
“και η σελήνη υπό κάτω των ποδών αυτής”
Εδώ γίνεται λόγος για τον δοξασμό της Παναγίας. Η υλική κτίσις (σελήνη) βρίσκεται σε κατώτερη θέσι. Η Θεοτόκος είναι η πρώτη των κτισμάτων! Η Εκκλησία έχει μεγαλύτερη αξία από την υλική δημιουργία. (Πρβλ. «Τί ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;») . Η υλική δημιουργία έγινε για να υποβαστάζη την πνευματική. Ο κόσμος είναι το υποπόδιο της Εκκλησίας.
«επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα»
Η Εκκλησία είναι Μία, αλλά και Καθολική, με την έννοια της οικουμενικότητος. Οι κατά τόπους Εκκλησίες (τοπικές Εκκλησίες) είναι άστρα του ίδιου αστερισμού: της Μίας Εκκλησίας. Ο πιστός, σε οποιοδήποτε μέρος της γης και αν κατοική, ανήκει στην ίδια Εκκλησία, στον ίδιο Αστερισμό.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)