ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 14

Στίχ. 28-35. Οικοδομή πύργου και εκστρατεία βασιλιά.
14.32 εἰ δὲ μήγε(1), ἔτι αὐτοῦ πόρρω ὄντος πρεσβείαν
ἀποστείλας ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰρήνην(2).
32. Αν δεν μπορεί, στέλνει μεσολαβητές, όταν ακόμη ο άλλος
είναι μακριά, και ζητάει διαπραγματεύσεις για ειρήνη.
(1) Αν δεν είναι δυνατός να απαντήσει (δ).
(2) Ζητά ή παρακαλεί για διαπραγματεύσεις που αποβλέπουν σε ειρήνη.
Το «τα» αποσιωπάται στους κώδικες σιναϊτικό και βατικανό,
οπότε η έννοια είναι διαπραγματεύεται για ειρήνη (p).
«Ρωτά, δηλαδή παρακαλεί, ζητά την ειρήνη. Αυτά βεβαίως τα πρόσθεσε,
όχι συμβουλεύοντας αυτούς που δεν μπορούν να αποκρούσουν,
να ειρηνεύουν με το σατανά. Διότι πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;
με τον ανθρωποκτόνο και καταστροφέα ψυχών. Αλλά το χρησιμοποίησε
για τη λογική συνέχεια του παραδείγματος, όπως έκανε και παραπάνω·
ταυτόχρονα και για να προκαλέσει ντροπή σε αυτούς που ενώ έγιναν μαθητές,
μετά αποχαυνώθηκαν. Διότι και αυτό είναι σχήμα λόγου,
που διεγείρει σε ανδρεία, όπως ακριβώς και συνηθίζουμε να λέμε,
ότι Καλύτερα να μην άρχιζε αυτό το πράγμα,
παρά αρχίζοντάς το να μην τελειώσει» (Ζ).
Σοβαρή και η επόμενη: Είναι προτιμότερο να αρνηθεί κάποιος να συμμετάσχει
στην υποδοχή της ημέρας των Βαΐων, εάν πρόκειται ο ενθουσιασμός του
αυτός να καταλήξει σε συμμετοχή της θεοκτόνου τρέλας της μεγάλης Παρασκευής.
Είναι προτιμότερο να μείνει κάποιος τίμιος άνθρωπος, θρησκευτικά αδιάφορος
και ψυχρός, παρά να γίνει Χριστιανός ασυνεπής. Ειδοποιεί λοιπόν ο Κύριος
αυτούς που τον ακολουθούν, ότι, αν δεν είναι αποφασισμένοι
να τον ακολουθήσουν και μέχρι το σταυρό, καλύτερα θα είναι,
προκειμένου την τελευταία στιγμή να τον προδώσουν, να μην χαλάσουν
καθόλου τις σχέσεις τους με το συνέδριο (g).

14.33 οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ
ὑπάρχουσιν(1) οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.
33 Έτσι, λοιπόν, κανείς από σας δεν μπορεί να είναι μαθητής μου
αν δεν απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα».
(1) Μιλά για υπάρχοντα, οδηγούμενος σε αυτά από τις δαπάνες,
τις οποίες αδίστακτα πρέπει να αποφασίσει αυτός που χτίζει πύργο,
αλλά και από τον φόρο υποταγής σε χρήμα, στον οποίο θα εξαναγκαστεί
αυτός που διαπραγματεύτηκε την ειρήνη με τον εισβολέα (L).
Η φράση «όλα τα υπάρχοντά του» σημαίνει την απάρνηση της φυσικής ζωής,
όπως και όλων των προσκολλήσεων και δεσμών και όλων των αγαθών,
τα οποία ικανοποιούν αυτήν τη ζωή και συμπεριλαμβάνει τους δύο όρους
που δηλώνονται στους σ. 26 (απάρνηση των φυσικών δεσμών και απολαύσεων)
και 27 (σήκωμα του σταυρού)(g). «Πρώτα από όλα απαρνούμαστε
τον διάβολο και τα πάθη της σάρκας, εμείς που εγκαταλείψαμε
τις κρυφές πράξεις της αισχύνης, και συγγένειες σωματικές
και φιλίες ανθρώπων και την συνήθεια της ζωής που μάχεται
την ακρίβεια του ευαγγελίου της σωτηρίας. Και το πιο αναγκαίο από αυτά,
απαρνιέται ο ίδιος τον εαυτό του, αυτός που απέβαλλε
τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις πράξεις του… Απαρνιέται ακόμη
και κάθε σφοδρή προσήλωση στον κόσμο που μπορεί να εμποδίζει
τον σκοπό της ευσέβειας» (Β). Οι παραβολές λοιπόν ως σύνολο διδάσκουν,
ότι το να αποβεί κάποιος μαθητής του Χριστού, συνυπονοεί,
ότι οφείλει από πριν να ζυγίσει καλά αυτό (p).