Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων:
⦁ Εκείνοι, που αναζήτησαν τον Χριστό, τον βρήκαν και τον λατρεύουν.
⦁ Εκείνοι που δεν τον έχουν βρεί ακόμη και τον αναζητούν.
⦁ Εκείνοι που ούτε τον έχουν βρεί, ούτε τον αναζητούν.
Οι πρώτοι είναι λογικοί επειδή έψαξαν και ευτυχείς γιατί βρήκαν.
Οι δεύτεροι είναι λογικοί επειδή ψάχνουν, αλλ' άτυχοι αφού δεν τον βρήκαν.
Οι τρίτοι είναι παράλογοι αφού δεν θέλουν να ψάξουν και δυστυχισμένοι γιατί δεν θα τον βρούν ποτέ.
*******
Κύριε! Όσο κακό μπορούσαν να Σου κάμουν οι άνθρωποι, Σου το έκαμαν ήδη. Εκατομμύρια Ιούδες Σε φίλησαν.
Λεγεώνες Φαρισαίων Σε βλασφημούν με την υποκρισία τους.
Ένας αφρισμένος όχλος μέσα στους αιώνες, ζητά διαρκώς κάτω από το Πραιτώριο της ζωής το θάνατό Σου.
Και Πιλάτοι αναρίθμητοι, ντυμένοι μαύρα και κόκκινα, Σε παραδίνουν στο θάνατο, αφού αναγνωρίσουν την αθωότητά Σου. Σε απωθήσαμε, γιατί ήσουν πολύ αγνός για μας.
Σε καταδικάσαμε να πεθάνεις, γιατί ήσουν η καταδίκη της ζωής μας.
Όλες οι γενιές είναι απαράλλαχτες οι ίδιες με τη γενιά που σε σταύρωσε. Αλλά εμείς, θέλουμε να έλθεις μέσα στη δόξα Σου το γρηγορότερο. Θα Σε περιμένουμε κάθε μέρα, θείε Εσταυρωμένε, που υποφέρεις αγαπώντας μας και τώρα μας κάνεις να υποφέρουμε αγαπώντας Σε. (Τζοβάνι Παπίνι)
*******
Σ' ένα χωριό της Γαλλίας υπήρχε ένα άγαλμα του Χριστού που καταστράφηκε εξ αιτίας βομβαρδισμού. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, οι χωρικοί αποφάσισαν να ξαναφτιάξουν το άγαλμα ενώνοντας όλα τα σπασμένα κομμάτια. Βρήκαν πράγματι όλα τα κομμάτια, εκτός από τα δύο χέρια του Χριστού. «Πώς μπορούμε να ξαναφτιάξουμε το άγαλμα του Χριστού, αφού δεν βρίσκουμε τα χέρια;» - σκέφτηκαν.
Ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν, όταν ένας από τους χωρικούς υπέβαλε μιά καινούργια ιδέα. Ενθουσιασμένοι τότε όλοι, ξανάφτιαξαν το άγαλμα στην εντέλεια, εκτός από τα δύο χέρια και χάραξαν στη βάση του αγάλματος τη σκέψη, που τους υπέβαλε ο συγχωριανός τους.
«Δεν έχω χέρια παρά μονάχα τα δικά σου».
*******
Οι παλιοί, για το σπίτι το απόσκιο, το ανήλιαγο έλεγαν: «Σ' όποιο σπίτι δεν μπαίνει ο ήλιος, μπαίνει ο γιατρός». Οι σύγχρονοι άνθρωποι για τις οικογένειες τις σημερινές διαπιστώνουν: «Σ' όποιο σπίτι δεν μπαίνει ο Χριστός μπαινοβγαίνει ο ψυχίατρος».
*******
Ένας εφημέριος έγραψε και τοιχοκόλλησε για τους ενορίτες του ένα κάλεσμα:
«Ο Χριστός θέλει να στείλει ένα μήνυμα στον κόσμο, αλλά σήμερα είναι... ανήμπορος. Δεν έχει άλλα χείλη εκτός από τα δικά σου, άλλο στόμα, εκτός από το δικό σου, άλλα πόδια εκτός από τα δικά σου. Σε καλεί λοιπόν να έλθεις να παραλάβεις το μήνυμά Του».
Την άλλη μέρα, ο ναός γέμισε από πιστούς, ιδιαίτερα νέους, που έτρεξαν να... βοηθήσουν τον «ανήμπορο» Χριστό. Ήσαν οι παντοτινοί ταχυδρόμοι της Πίστεως και της Αγάπης, που μεταφέρουν ανά τους αιώνες τον Χριστό στον κόσμο.
*******
Άν θές να βρείς νέες ιδέες, διάβαζε παλιά βιβλία.
⦁ Άν θές να βρείς παλιές ιδέες, διάβαζε νέα καλά βιβλία.
⦁ Άν θες να βρείς αιώνιες αλήθειες, διάβαζε τη Βίβλο.
******
Παρατήρησα μιά μέρα -έγραψε ένας εντομολόγος- σε μιά φωλιά μυρμηγκιών ένα λάθος, που είχαν κάνει στο χτίσιμο της φωλιάς τους. Ήταν ένα λάθος τραγικό. Έπρεπε κάποιος να τους το πεί. Αλλά ποιός; Και πώς; Δυο τρόποι υπήρχαν. Έπρεπε ή ένα μυρμήγκι να γίνει άνθρωπος για να σηζητήσει το θέμα ή ένας άνθρωπος να γίνει μυρμήγκι, να κατέβει στην κοινωνία τους και να τους εξηγήσει το λάθος.
Κάτι περίπου έτσι έγινε και με το ασύλληπτο μυστήριο της θείας ενσαρκώσεως. «Θεός ών εγένετο άνθρωπος». Κατέβηκε και έζησε ανάμεσά μας. Και μίλησε στη γλώσσα μας. Και υπέδειξε το λάθος μας, τους κινδύνους και τον τρόπο της σωτηρίας μας.
*******
Ήταν ένας φτωχός βεδουίνος, που έδειχνε στα καραβάνια το δρόμο μέσα στην έρημο. Κάποτε όμως, παρασυρμένοι από το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού έβλεπαν οάσεις στον αντίθετο δρόμο. Άρχισαν να τον υποψιάζονται ότι τους παραπλανά. Και σε κάποια στιγμή του επιτέθηκαν και τον αιματοκύλησαν. Πρόλαβε όμως εκείνος, ύψωσε το χέρι κατά τον ορίζοντα και τους έδειξε: «Αυτός είναι ο δρόμος! Ακολουθήστε τον, γιατί αλλιώς χαθήκατε», είπε και ξεψύχησε...
Κατάπληκτοι εκείνοι από την ύστατη αυτή χειρονομία αναρωτήθηκαν. Ένας που επιμένει μέχρι θανάτου, μπορεί να λέει ψέματα; Άς ακολουθήσουμε, λοιπόν, τον δρόμο του...
Έπειτα από κάμποσα μίλια έφτασαν στην όαση. Μετανοιωμένοι ξαναγύρισαν στον τόπο του εγκλήματος και έστησαν εκεί μνημείο ευγνωμοσύνης. Ένα χέρι που τρεμοσβήνοντας δείχνει το δρόμο!
Και η Εκκλησία υψώνει ένα άλλο μνημείο.
Δύο χέρια απλωμένα στο Σταυρό, αιμόφυρτα να δείχνουν στον πλανεμένο άνθρωπο το σωστό δρόμο.
*******
Περπατούσε μιά ηλιόλουστη μέρα στον κήπο του μοναστηριού ο πατήρ Γερβάσιος, όταν κάποιος τον ρωτάει:
- Γέροντα, μιλάς για το Χριστό τόσο συχνά. Μπορείς να μου πείς τι σου έκανε ο Χριστός στη ζωή σου;
Ο Γέροντας σταματάει και δείχνοντας ένα ωραίο εύοσμο άνθος του λέει:
- Ό, τι ο ήλιος στο άνθος αυτό! Μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς ήλιο; Άλλο τόσο και η ψυχή χωρίς Χριστό. Αυτό ήταν και είναι ο Χριστός για μένα.
*******
Αυτός, ουδέποτε συνέγραψε βιβλίο και όμως, οι βιβλιοθήκες όλου του κόσμου δεν μπορούν να χωρέσουν τα βιβλία που γράφτηκαν γι' Αυτόν.
⦁ Αυτός, ουδέποτε ίδρυσε σχολείο, όλα όμως τα σχολεία μαζί δεν μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν περισσότερους μαθητές, από όσους έχει Εκείνος.
⦁ Αυτός, ουδέποτε εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού και όμως θεράπευσε περισσότερους απ' όσους όλοι οι γιατροί του κόσμου.
⦁ Αυτός, ουδέποτε οδήγησε στρατούς. Αλλά κανένας στρατηλάτης δεν είλκυσε περισσότερους εθελοντές από Αυτόν.
⦁ Είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, ο Εσταυρωμένος.
*******
«Ο Χριστός είναι το πάν.
Επιθυμείς να θεραπευτούν οι πληγές σου; Είναι ο γιατρός.
Να γαληνεύσει ο πυρετός σου; Είναι το δροσερό νερό.
Να τιμωρηθεί το άδικο; Είναι ο δικαιοκρίτης.
Έχεις ανάγκη από βοήθεια. Είναι η δύναμη.
Αποστρέφεσαι, φοβάσαι το θάνατο; Είναι η ζωή και η ανάσταση.
Διψάς για αλήθεια; Ο Χριστός είναι η μόνη αλήθεια, που αξίζει να μάθει κανείς.
Αποζητάς τον ουρανό; Είναι η Οδός.
Φοβάσαι το σκοτάδι; Είναι το Φώς.
Είσαι πεινασμένος; Είναι ο Άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς.

(Από το βιβλίο: Στάχυα, τόμος Β, Κωνσταντίνου Κούρκουλα)