Ο άνθρωπος που κατορθώνει να έχει διαρκώς μπροστά στα μάτια του τον θάνατο, νικά την ολιγοψυχία, έλεγε ένας Γέροντας στους νεώτερους αδελφούς, που του ζητούσαν λόγο ωφέλιμο.
Και πάλι, καθώς έγνεθε, τους βεβαίωνε:
-Όσες στροφές έχει κανει ως τώρα τούτο το αδράχτι, τόσες φορές έχω φέρει στο νου μου τον θάνατο.
Όταν πρόκειται ν’ αρχίσεις ένα οποιοδήποτε έργο, συμβουλεύει κάποιος Γέροντας, κάνε ευσυνείδητα αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου:
-Αν αυτή την στιγμή μ’ επισκεφθεί ο Κύριός μου, τι γίνεται; Πρόσεχε ν’ ακούσεις καλά τι θα σου αποκριθεί η συνείδησή σου.
Αν σε αποδοκιμάζει, παράτησε αμέσως εκείνο που είχες αποφασίσει να κάνεις, και άρχισε κάποιο άλλο, που θα το επιδοκιμάζει, για να το τελειώσεις θαρρετά.
Ο εργάτης της αρετής πρέπει να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να αντικρίσει ήρεμα τον θάνατο.
Όταν πέφτεις στο στρώμα για να κοιμηθείς ή σηκώνεσαι από τον ύπνο, όταν τρώς ή εργάζεσαι, όταν στέκεσαι ή βαδίζεις, να λες διαρκώς στον λογισμό σου:
-Αν αυτή την στιγμή με καλέσει ο Κύριός μου, είμαι άραγε έτοιμος;
Άκουγε πάλι με προσοχή τι θα σε πληροφορήσει η συνείδησή σου και μην πάψεις να συμμορφώνεσαι με τις οδηγίες της. Η καρδιά σου θα σε βεβαιώσει ακόμη ότι ο Θεός έκανε έλεος για σένα.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ" σελ. 198-199)