683. Όταν η ψυχή σου σκοτεινιάζη υπό την επήρεια της αμαρτίας, επικαλέσου με όλη σου την καρδιά, το γλυκύτατο όνομα του Ιησού Χριστού. Σ’ αυτό το Όνομα, θα βρης φώς, ενίσχυσι, στήριξη, ειρήνη, Σ’ αυτό το Όνομα και μόνο, θα βρης μέγα έλεος, χάρι απερίγραπτο. Θα βρης κάθε αγαθό για την ψυχή σου, σαν να άνοιξες ένα ακένωτο θησαυροφυλάκιο.
684. Να πιστεύης και να ελπίζης ότι ο Θεός γρήγορα θα απαντήση στα αιτήματα της προσευχής σου, όταν την εμπνέη η αγάπη. «Παρά θεώ πάντα δυνατά εστιν. Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Η ελπίς ου καταισχύνει» (Ματθ. ιθ’ 26. Μαρκ. θ’ 23. Ρωμ. ε’ 5). Μονάχα η ολιγοπιστία κάνει την προσευχή να ναυαγή.
685. «Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε· πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία» (Μαρκ. θ’ 24). Πόσο θλιβερή ήταν η θέσις του! Υπέφερε για το άρρωστο παιδί του, αλλά δεν εύρισκε την πίστι που χρειαζόταν, για να γίνη καλά το παιδί του. Ξέσπασε έτσι σε κλάμματα. Και ζήτησε από τον Κύριο να του δώση πίστι μεγαλύτερη. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς. Μας βρίσκουν θλίψεις και δεν έχουμε πίστι στην καρδιά μας για να τις αντιμετωπίσουμε. Πώς να μην κλαίμε τότε για τη διπλή αυτή συμφορά; Αλλά είναι και μερικοί που έχουν πέτρινη καρδιά και δεν αισθάνονται καν την ανάγκη της πίστεως για να βγουν από τις θλίψεις τους.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 267-268)