689. Θυμήσου ότι η ανθρώπινη ύπαρξίς σου είναι για τον Θεό μεγάλη, πολύτιμος αξία. Αλλά ο άνθρωπος, αφού έπεσε στην αμαρτία, έγινε πλάσμα αδύνατο, υποκείμενο σε πολλαπλή φθορά και αχρείωσι. Αγάπα και τίμα τον εαυτό σου σαν αξία δοσμένη από τον Θεό. Αλλά, συνάμα, να αγωνίζεσαι άσπονδα εναντίον των αμαρτωλών παθών σου. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου –ο αμαρτωλός τον αμαρτωλό- ως εαυτόν» (Ματθ. ιθ’ 19). «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλάτ. στ’ 2). Βαρύτιμα είναι αυτά τα λόγια. Βάλε τα βαθειά στην καρδιά σου. Φωταγωγούν την άλλη εκείνη φράσι της Κυριακής Προσευχής: «Και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
690. Μεγάλο και πάντιμο είναι το σώμα της Αγίας Εκκλησίας, που Κεφαλή έχει τον Κύριο Ιησού Χριστό. Θυμήσου ότι, σ’ αυτό το πάντιμο και ακριβό σώμα, είσαι ένα αδύνατο και ανάξιο μέλος. Ότι τα δέχεσαι όλα από την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Χριστό. Ότι ζης χάρις στο Πνεύμα του το Άγιο, Θυμήσου ότι στην Εκκλησία υπάρχουν απειράριθμα ζώντα και ισχυρά μέλη, προικισμένα, αναλόγως της δεκτικότητός τους, με θαυμαστά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Να υπολήπτεσαι και να τιμάς κάθε χριστιανό σαν μέλος της Εκκλησίας του Χριστού και ναό του Αγίου Πνεύματος. «Ότι τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. γ’ 11). Ο Κύριος δηλαδή φωτίζει όλα τα μέλη του, αναλόγως της δεκτικότητος του καθενός, σε όλα βασιλεύει, όλα τα ζωογονεί. Δεν προσωποληπτεί. Λέγε λοιπόν στον εαυτό σου: «Είμαι ένα ασήμαντο μέλος στο μεγάλο και πάντιμο σώμα της Εκκλησίας. Άρα πρέπει να βλέπω τα άλλα μέλη της με αγάπη και άκρα υπόληψι, σαν αγαπημένα και ακριβά μέλη του Χριστού μου».
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 269-270)