Ο ΑΒΒΑΣ Βενιαμίν μας διηγείται το ακόλουθο περιστατικό: Όταν ήμουν ακόμη αρχάριος στην μοναχική ζωή και νεοφερμένος στην σκήτη, πήγα να θερίσω με τους άλλους αδελφούς. Στην επιστροφή μας μοίρασαν από ένα σφραγισμένο φλασκί λάδι.
Το επόμενο καλοκαίρι μας είπαν να πάμε το περίσσευμα του λαδιού στην εκκλησία. Όλοι οι άλλοι αδελφοί πήγαν σφραγισμένα τα φλασκιά, όπως τα είχαν πάρει. Κανένας δεν είχε δοκιμάσει λάδι. Μόνο το δικό μου βρέθηκε σε μια μεριά τρυπημένο. Το είχα ανοίξει με μια βελόνα κι είχα βάλει μια σταγόνα στο στόμα μου για να το δοκιμάσω. Ένιωσα τότε τόση ντροπή, σαν να είχα πέσει σε θανάσιμη αμαρτία.
ΜΕΡΙΚΟΙ ευσεβείς νέοι ανέβηκαν στην σκήτη για να επισκεφθούν κάποιο γνωστό τους Γέροντα. Επειδή θα έμεναν κοντά του όλη μέρα,του ζήτησαν λίγο λάδι να μαγειρέψουν τα όσπρια που είχαν πάρει μαζί τους για να φάνε.
- Να, εκεί κρεμεται το φλασκί που μου είχατε φέρει δώρο πριν τρία χρόνια, τους έδειξε ο Γέροντας. Πάρτε όσο Θέλετε.
Όταν το ξεκρέμασαν, είδαν πώς το φλασκί ήταν ακόμη σφραγισμένο και θαύμασαν την νηστεία του Όσιου.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.224)