και συναγωγή
Αν δεν επιτρέπης να πηγαίνουν στο θέατρο, πολύ περισσότερο πρέπει να το κάνης αυτό προκειμένου για τη συναγωγή των Ιουδαίων. Στην πρώτη περίπτωσι πρόκειται για αμαρτία, στη δεύτερη είναι ασέβεια. Και τα λέμε αυτά όχι φυσικά για να τους αφήνετε να πηγαίνουν στα θέατρα, αφού και αυτό είναι κακό, αλλά για να εμποδίζετε πολύ περισσότερο την είσοδο στη συναγωγή.
Ε.Π.Ε. 34,220
Θεάνθρωπος Χριστός
μέχρι πότε ως Θεάνθρωπος;
Μη νομίσης, ότι θ’ ατονήση ο Χριστός, επειδή θα καταργήση κάθε αρχή και εξουσία... Έως ότου κάνη όλα αυτά, πρέπει αυτός να βασιλεύη... Δεν διακόπτεται δε η βασιλεία Του, αλλ’ επικρατεί και ισχύει και μένει, μέχρις ότου πετύχη τα πάντα.
Ε.Π.Ε. 18α,612
Όμοιος με μας
Τι, λοιπόν, σημαίνει το «γενόμενος όμοιος προς τους ανθρώπους»; Πολλά μεν χαρακτηριστικά είχε δικά μας, πολλά όμως δεν είχε, όπως: Δεν γεννήθηκε από σχέσι ανδρός και γυναικός και αμαρτία δεν έπραξε. Αυτά υπήρχαν στο Χριστό, ενώ δεν υπάρχουν σε κανένα άνθρωπο. Δεν ήταν μόνο αυτό, που φαινόταν, αλλά και Θεός. Φαινόταν μεν άνθρωπος, όμως δεν ήταν όμοιος με τα πολλά των ανθρώπων. Βέβαια ως προς τη σάρκα ήταν όμοιος με μας. Γι’ αυτό λέει, «όμοιος προς τους ανθρώπους». Διότι εμείς μεν είμαστε ψυχή και σώμα. Εκείνος δε Θεός και ψυχή και σώμα. Γι’ αυτό λέει, «όμοιος»
Ε.Π.Ε. 21,538
μεσίτης
Ο μεσίτης οφείλει να βρίσκεται σε σχέσι και με τους δυο, που είναι μεσίτης. Το έργο του μεσίτη αυτό είναι, το να έχη σχέσι και κοινωνία και με τους δυο, των οποίων είναι μεσίτης. Αν όμως κοινωνή με τον ένα, και με τον άλλον δεν έχη καμμιά σχέσι, τότε καθόλου δεν είναι μεσίτης. Αν, λοιπόν, ο Χριστός δεν μετέχη της φύσεως του Πατρός, τότε δεν είναι μεσίτης.
Ε.Π.Ε. 23,232
αχώριστες οι δυο φύσεις
Όταν μιλάω για ανθρώπινη φύσι, εννοώ αυτήν που είναι ενωμένη με τη Θεότητα. Δεν την χωρίζω, αλλ’ αφήνω να σκέπτεται κανείς αυτά που πρέπει.
Ε.Π.Ε. 24,526
Θεαρέσκεια
δεν εξαπατάται ο Θεός
Όποιος θέλει να πείση ανθρώπους, μετέρχεται πολλά δόλια και απατηλά και διεστραμμένα. Χρησιμοποιεί απάτη και ψέματα, για να κερδίση τη γνώμη των ακροατών του. Όποιος όμως θέλει να πείση τον Θεό και προσπαθεί να αρέση σε Εκείνον, χρησιμοποιεί απλότητα και καθαρότητα νου και ψυχής. Άλλωστε δεν είναι δυνατόν να εξαπατήση κανείς τον Θεό. Δεν αγωνιζόμαστε να κερδίσουμε τη δόξα των ανθρώπων και να αρέσουμε στους ανθρώπους. Στον Θεό προσπαθούμε να αρέσουμε.
Ε.Π.Ε. 20,204

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 348-349)