-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
-Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε:
«Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε
ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν».
Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες;
Οι ποιμένες που αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.
-Πώς ήταν, Γέροντα, το σπήλαιο;
-Ήταν μια σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μια φάτνη τίποτε άλλο δεν είχε.
Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ,
επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν που να μείνουν,
κατέληξαν σε αυτά το σπήλαιο. Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι,
που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Έγνω βούς τον κτησάμενον
και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;
-Σε ένα τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας
τον νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ομού και δακρύουσα» αναρωτιόταν: «Επιδώσω σοι
μαζόν, τω τα σύμπαντα τρέφοντι, η υμνήσω σε, ως Υιόν και Θεόν μου;
ποίαν εύρω επί σοί προσηγορίαν;»
Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού,
την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!
-Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή
γεννάτε εκ Παρθένου»;
-Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα.
Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξο θαύμα τετέλεσται σήμερον»,
ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο παράδοξον», τότε θα ζήσουμε
και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού.
Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ
να σας δώσει όλες τις ευλογίες του.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.195-196)