ΚΑΠΟΤΕ που ο Αββάς Ποιμήν βρισκόταν στην σύναξη των Γερόντων, πήγε στην σκήτη ένας συγγενής του να του ζητήσει να κάνει καλά το παιδί του που κυριεύτηκε ξαφνικά από πονηρό πνεύμα και το κεφάλι του έστρεφε πίσω. Ο δυστυχισμένος πατέρας παρακάλεσε έναν από τους Γέροντες να μεσιτεύσει στον Όσιο να τον δεχτεί.
-Δεν θέλει να έχει επαφή με τους συγγενείς του κι αν με δει εδώ, χωρίς άλλο, θα με διώξει.
Ο Γέροντας, που τον λυπήθηκε, έκανε αυτό το τέχνασμα.Έφερε το άρρωστο παιδί στην σύναξη και είπε στους Πατέρες:
-Κάντε αγάπη, αδελφοί, και σφραγίστε με το σημείο του Σταυρού το βασανισμένο αυτό πλάσμα.
Αρχίζοντας από τον νεώτερο, το γύρισε σε όλους. Όταν έφτασε μπροστά στον Όσιο Ποιμένα, εκείνος αρνήθηκε. Τότε τον μάλωσαν οι Γέροντες και τον πρόσταζαν να κάνει ό,τι έκαναν όλοι. Ο Όσιος, για να μην φανεί παρήκοος, προσευχήθηκε και μόλις έκανε το σημείο του Σταυρού στο άρρωστο παιδί, έφυγε το πονηρό πνεύμα κι έγινε εντελώς καλά.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.235)