Θυμός
αφανίζεται με τη σκέψι του Σταύρου
Ας οπλίζουμε τον εαυτό μας εναντίον κάθε θυμού και κάθε οργής. Και αν ακόμα ανάβη πολύ η καρδιά σου, να την σφραγίσης με το σφράγισμα του Σταυρού.
Ε.Π.Ε. 12,326
φωτιά, που κατατρώει
Το μέσο της οργής είναι η κραυγή. Ας πεδικλώσουμε, λοιπόν, το άλογο, για να ρίξουμε κάτω τον αναβάτη. Ας περικόψουμε τα φτερά της οργής, και το κακό δεν θα επεκταθή. Διότι η οργή είναι φοβερό πάθος, φοβερό στο να εξουσιάζη τις ψυχές μας. Είναι ανόητο, να μπορούμε να εξημερώνουμε άγρια θηρία, και να μην εξημερώνουμε τον εαυτό μας όταν αγριεύη. Ο θυμός είναι φωτιά ορμητική, που κατακαίει τα πάντα.
Ε.Π.Ε. 13,144
και μαρτυρία
Να αποστομώνουμε τους αντιπάλους χωρίς θυμό και χωρίς τραχύτητα. Αν υποστηρίζουμε την αλήθεια με θυμό, αυτό δεν είναι χριστιανική παρρησία, αλλ’ είναι πάθος. Αν όμως μιλάμε με γλυκύτητα, τότε πραγματικά έχουμε παρρησία. Διότι δεν είναι δυνατόν να είναι συγχρόνως και κατόρθωμα και ελάττωμα. Πρέπει, λοιπόν, αν θέλουμε όλοι να έχουμε καλή παρρησία, να είμαστε απαλλαγμένοι από το θυμό, για να μη μας χρεώσουν τα λόγια της αλήθειας στον κακό θυμό. Και σωστά πράγματα, αν τα λες με θυμό, έχασες το παν, έστω και αν έχης επιχειρήματα, έστω και αν νουθετής, έστω και αν κάνης ο,τιδήποτε άλλο.
Ε.Π.Ε. 15,492
θαλασσοταραχή· ποτέ δεν κάνει καλό
Ας είμαστε καθαροί από θυμό. Δεν κατοικεί το Άγιο Πνεύμα εκεί όπου υπάρχει ο θυμός· είναι επικατάρατος ο θυμώδης άνθρωπος. Όπου βγαίνει θυμός, είναι αδύνατον να προέλθη κάτι το υγιές. Συμβαίνει ό,τι στην τρικυμισμένη θάλασσα, όπου μέσα σε τόσο θόρυβο, σε τόσο μεγάλη κραυγή, δεν δίδεται σε κάποιον ευκαιρία για φιλοσοφία. Έτσι και μέσα στη φουρτούνα του θυμού.
Ε.Π.Ε. 15,494
άλογος ορμή
Τίποτα άλλο δεν είναι ο θυμός, παρά μια τρελλή ορμή. Σε παράλογο δε άνθρωπο τίποτε λογικό δεν μπορεί να γίνη.
Ε.Π.Ε. 15,496
γεννάει τις βρισιές
Όταν βρίζης, αυτό δεν είναι της ψυχής, αλλά του θυμού. Όταν αισχρολογής, δεν μιλάει η ψυχή, αλλ’ η ακολασία. Όταν κακολογής, μιλάει ο φθόνος. Όταν αδικής τον άλλον, μιλάει η πλεονεξία. Όλα αυτά δεν είναι πράξεις της ψυχής, αλλά των παθών και των αρρωστημάτων της.
Ε.Π.Ε. 19,192

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 390-392)