-Ο τρόπος που ψάλλω Γέροντα, είναι βαρύς. Έχω τον λογισμό πώς αυτό οφείλεται
στο ότι η προφορά μου είναι βαριά.
-Σε έχω δει και ...βαριά και ...ελαφριά! Όταν είσαι βαριά, τότε ψέλνεις και βαριά.
Από την εσωτερική σου κατάσταση ξεκινάει αυτό, αυτήν να ελέγχεις.
Ένας που έχει λεπτή φωνή, αν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, ακούγεται σαν
αηδονάκι αλλιώς, είναι σαν να τσιρίζει. Ένας που έχει χονδρή φωνή,
αν δεν είναι σε καλή κατάσταση, ακούγεται σαν γέρος που μαλώνει.
Αν ψάλετε μια μια, θα καταλάβετε σε τι κατάσταση βρίσκεσθε εκείνη την ώρα.
-Γέροντα, όταν ψάλλουμε στον ναό προσέχουμε να μη γίνονται παραφωνίες.
-Φυσικά χρειάζεται να προσέχετε, γιατί όλα πρέπει να γίνονται «ευσχημόνως και κατά τάξιν».
Πρώτα από όλα όμως πρέπει να φροντίζουμε να εφαρμόσουμε το
«ευσχημόνως» στην ψυχή μας, να υπάρχη δηλαδή η ψυχική τάξη, να είμαστε
εντάξει με τον Θεό. Όταν κανείς ψάλλει χωρίς να έχη καλή πνευματική κατάσταση,
αυτό είναι χειρότερο από μια μουσική παραφωνία. Γιατί, όπως το καλό φέρνει
μια καλή αλλοίωση, έτσι και το κακό φέρνει μια κακή αλλοίωση,
και δεν μπορούν να προσευχηθούν οι άνθρωποι. Αν δεν είναι τακτοποιημένος εσωτερικά κανείς,
αν έχη αριστερούς λογισμούς, μικροπρέπειες κ.λπ., τι ψαλτική να κάνη;
Πώς θα νοιώσει μέσα του την παραδεισένια γλυκύτητα, για να ψάλει με την καρδιά;
Γι’ αυτό λέει «ευθυμεί τις; ψαλλέτω». Όσοι ψάλλουν, κανονικά πρέπει να έχουν
την πιο τρυφερή καρδιά και την πιο γλυκιά και χαρούμενη εσωτερική κατάσταση.
Πώς να ψάλεις «Φώς ιλαρόν...», αν δεν έχης ιλαρότητα;
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.218-219)