ΈΝΑΣ άγιος Γέροντας έλεγε κάποτε προφητικά για το κατάντημα του υψηλού μοναχικού βίου, που στην εποχή του βρισκόταν σε ακμή:
-Θα έρθει εποχή που στα μοναστήρια, ανάμεσα στους εκατό, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα σώσουν την ψυχή τους. Στους πενήντα, δεν ξέρω αν σωθεί κανείς. Οι μοναχοί, στα θλιβερά εκείνα χρόνια, θα γυρεύουν καλοφαγία και θα κοιτάζουν πώς να ικανοποιήσουν την φιλαρχία και την φιλαργυρία τους.
Άλλοτε πάλι έλεγε:
-Αν πάς στην έρημο και βρεις μοναχούς που ζουν με άνεση, μην συναναστρέφεσαι μαζί τους. Γίνε φίλος με φτωχό αδελφό, που του λείπει συχνά κι αυτό το ξερό ψωμί και δεν δίνει στον εαυτό του καμιά ανάπαυση. Προτίμησε να ζείς με δυό-τρείς ανθρώπους που εχουν φόβο Θεού, παρά με χίλιους που έχουν διώξει τον θείο φόβο από την ψυχή τους.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.239)