ΈΝΑΣ Άγιος Ερημίτης, τα πολύ παλιά χρόνια, ενώ προσευχόταν έπεσε σε έκσταση. Είδε τότε τρεις μοναχούς να στέκονται στην όχθη μιας απέραντης λίμνης. Ξάφνου ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό:
- Πάρτε πύρινα φτερά και πλησιάστε με.
Οι δυό πέταξαν αμέσως με τις πύρινες φτερούγες τους στην άλλη όχθη. Ο τρίτος έμεινε πίσω και παρακαλούσε να του δοθούν φτερά για να πετάξει, γιατί δεν είχε δικά του.Ύστερα από πολλά παρακάλια, του δοθήκανε, αλλά δεν ήταν πύρινα. Έτσι, με κόπο πολύ, πότε βουτώντας στα νερά και πότε βγαίνοντας στην επιφάνεια, κατόρθωσε στο τέλος να φτάσει κι αυτός στην αντίπερα όχθη.
Απόρησε ο Γέροντας γι’ αυτό που έβλεπε μπροστά του. Τότε άκουσε την φωνή του Θεού να του λέει:
- Οι δύο πρώτοι αντιπροσωπεύουν τις παλαιότερες γενεές των μοναχών, που έβρισκαν εύκολα την σωτηρία τους, επειδή η καρδιά τους φλεγόταν από θείο έρωτα. Ο τρίτος είναι από τους νεώτερους, που πολύ δύσκολα θα βρουν σωτηρία, γιατί θα έχει ψυγεί η αγάαπη τους.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.240)