ΈΝΑΣ νέος, που αποφάσισε να γίνει μοναχός σ’ ένα Κοινόβιο, πήγε να συμβουλευτεί προηγουμένως τον Αββά Αγάθωνα.
-Πώς πρέπει, Πάτερ, να συμπεριφέρομαι; τον ρώτησε.
-Όπως την πρώτη μέρα, του αποκρίθηκε ο διακριτικός Γέροντας. Αν διατηρήσεις αυτή την συμβουλή, θα είσαι πάντοτε αναπαυμένος. Απόφευγε την παρρησία, που είναι το χειρότερο από όλα τα ελαττώματα και γεννά πολλές άλλες συμφορές.
Ο ΟΣΙΟΣ Παμβώ ήταν τόσο μετρημένος κι αυστηρός στον εαυτό του, που λένε οι Γέροντες πώς από τότε που έγινε μοναχός δεν γέλασε ούτε μια φορά. Κάποτε οι δαίμονες έβαλαν πείσμα να τον κάνουν να γελάσει. Παρουσιάστηκαν μπροστά του ένα πλήθος απ’ αυτούς κι έκαναν πώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν όλοι μαζί ένα φτερό. Βλέποντας την πονηριά τους ο Όσιος, μειδίασε. Ενθουσιασμένοι από την επιτυχία τους οι δαίμονες, ξέσπασαν σε δυνατό αλαλαγμό.
-Ο Παμβώ γέλασε, ο Παμβώ γέλασε, φώναζαν όλοι μαζί.
- Δεν γέλασα, τους είπε τότε περιφρονητικά ο Όσιος. Περιγελώ την αδυναμία σας, που χρειάζεται ολόκληρο πλήθος από σάς για να σηκωθεί ένα πούπουλο.
ΑΣ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ, παιδιά μου, ευλάβεια, σεμνότητα, ευγενικούς τρόπους και καλή συμπεριφορά προς όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση, για να διώξουμε έτσι την παρρησία, την μητέρα των κακών, συμβούλευε ο Αββάς Μωυσής τους μαθητές του.
Η ΠΑΡΡΗΣΙΑ καταστρέφει την αρετή όπως η φωτιά το καλάμι, έλεγαν οι Πατέρες.
ΈΝΑΣ από τους Γέροντες είδε κάποιο νέο μοναχό να γελά με αναίδεια.
- Με τέτοιο γέλιο, παιδί μου, του είπε, πώς είναι δυνατόν να διατηρήσεις στην ψυχή σου τον φόβο του Θεού;
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.241-242)