-Γέροντα, δεν αγωνίζομαι όσο θα έπρεπε και αυτό με στεναχωρεί!
-Κοίταξε, νά δοξάζης τον Θεό.
-Πιο πολύ, Γέροντα, παρακαλώ τον Θεό να με συγχώρηση, παρά Τόν δοξολογώ:
- Και αυτό καλό είναι, αλλά καλύτερα να Τον δοξολογής.
Μέσα στην δοξολογία ύπάρχει και μετάνοια, ή όποια, έπειδή έχει ταπείνωση,
φέρνει την θεία παρηγοριά. Το «δόξα σοι ο Θεός» σημαίνει και «συγχώρεσε,
Θεέ μου, τις αμαρτίες μου, για να Σε δοξολογώ, όπως Σε δοξολογούν οι Άγγελοι».
- Μερικές φορές, Γέροντα, δεν αρχίζω την προσευχή ζητώντας το έλεος
του Θεού για την αμαρτωλότητά μου, αλλά ξεκινώ με δοξολογία.
Μήπως αυτό δεν είναι σωστό;
- Έτσι να κάνης. Δεν είπαμε ότι η δοξολογία έχει μέσα και μετάνοια;
Στην δοξολογία κλίνουν οι πρόσχαροι άνθρωποι. Βλέπεις, άλλη ψυχή λυπάται
πολύ από φιλότιμο για μια πτώση της και στην συνέχεια συγκινεί πολύ
τόν Θεό με την μετάνοιά της. Άλλη, αφού μετανόηση, ευχαριστεί και δοξολογεί
μέρα-νύχτα τον Θεό, που την λύτρωσε από την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή της,
και χαίρεται ο Θεός από το φιλότιμο παιδί Του.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.231-232)