Κάποιος από τούς γέροντες μάς διηγήθηκε τα έξης. Ο αββάς Θεόδωρος ο Ηλιώτης έλεγε για κάποιον πολύ αγωνιστή, πού ασκήτευε στο όρος των Ελαιώνων. Τον πολεμούσε ο δαίμονας της πορνείας. Μια μέρα λοιπόν, καθώς του είχε επιτεθεί με μανία, ο γέροντας άρχισε να μην αντέχει άλλο, καί λέει στο δαίμονα.
- Μέχρι πότε θα με τυραννάς; Φύγε πλέον, γιατί έχουμε γεράσει μαζί.
Του εμφανίζεται τότε ο δαίμονας μπροστά στα μάτια του, λέγοντας.
- Κάνε μου όρκο, ότι σε κανέναν δε θα πεις αυτά πού πρόκειται να σου πω, και στο εξής δεν θα σε ξαναενοχλήσω. Και ορκίστηκε ό γέροντας, λέγοντας.
Μα αυτόν πού κατοικεί στον ουρανό, σε κανέναν δε θα πω τίποτε από όσα μου πεις.
Ό δαίμονας τού λέει.
- Μην προσκυνήσεις αυτή την εικόνα και δεν σε ξαναπολεμώ.
Η εικόνα είχε πάνω τη μορφή της Δέσποινάς μας της αγίας Θεοτόκου Μαρίας, πού βαστά τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Λέει ό μοναχός στον δαίμονα.
- Άφησέ με να σκεφτώ.
Την άλλη μέρα ειδοποιεί τον αββά Θεόδωρο τον Ηλιώτη (πού μας τα διηγήθηκε), ό όποιος κατοικούσε τότε στη λαύρα Φαράν. Αφού λοιπόν πήγε εκεί τού τα διηγήθηκε όλα. Και ό γέροντας τού λέει.
- Πραγματικά, αββά μου, γελάστηκες από τον διάβολο και ορκίστηκες· πλήν όμως έκαμες καλά και το είπες. Γιατί συμφέρει στη γη αυτή να μην αφήσεις πορνείο στο όποιο να μην μπεις, παρά ν’ αρνηθείς την προσκύνηση στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και στη μητέρα του.
Αφού λοιπόν τον στήριξε και τον δυνάμωσε με περισσότερα λόγια, έφυγε για τον τόπο του. Εμφανίζεται πάλι ο δαίμονας στον ασκητή και τού λέει.
- Τί είναι αυτό, κακόγερε; Δέν μου ορκίστηκες, ότι σε κανέναν δεν θα το πεις; Γιατί είπες τα πάντα σ’ αυτόν πού σε επισκέφθηκε; Σου λέγω, κακόγερε, πώς την ημέρα τής κρίσεως θα κριθείς σαν επίορκος.
Και αποκρίθηκε ό ασκητής.
- Το ότι ορκίστηκα και το ότι εξαπάτησα τον όρκο μου, το ξέρω, πλην όμως δεν επιόρκησα στο Δεσπότη μου και δημιουργό· αλλ’ εσένα δε θα σ’ ακούσω. Γιατί σύ θα δεχθείς την αναπόφευκτη τιμωρία σαν αίτιος και για την κακή συμβουλή και για την επιορκία.
(Λειμωνάριο κεφ. 45, ΕΠΕ Φιλοκαλία 2,91-95)