Ποτέ δε θα της μιλήσεις για νηστεία

Κάτι, που μου έκανε συγκλονιστική εντύπωση, όταν το άκουσα, αφορά στο θέμα της νηστείας.

Επρόκειτο για ένα ζεύγος νεόνυμφων. Ο σύζυγος συνήθιζε να τηρεί τις νηστείες, ενώ η σύζυγος, εκ της οικογενειακής της παραδόσεως, δε νήστευε. Δεν ήταν αρνητής, αλλά, απλώς, έτσι ήταν συνηθισμένη.

Όταν έθεσαν το θέμα αυτό στο Γέροντα Πορφύριο, εκείνος συμβούλευσε το σύζυγο ως εξής: "Εσύ θα νηστεύεις, όπως μέχρι τώρα. Αλλά στη γυναίκα σου ποτέ δε θα μιλήσεις για νηστεία. Και στις περιόδους της νηστείας το ψυγείο θα το έχεις πάντοτε γεμάτο τρόφιμα. Η γυναίκα σου ας τρώει - εσύ να κάμνεις τις νηστείες σου".

Και πράγματι, όπως μετά ομολογούσε αυτό το ανδρόγυνο, ήρθε ο καιρός που, τηρώντας τη συμβουλή εκείνη του Γέροντος Πορφυρίου, άρχισε πλέον και η σύζυγος, η οποία ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος, να συγκλίνει και να συμπορεύεται μετά του συζύγου της και στο θέμα της νηστείας.

Δώσ' της και κανένα φιλί!

Σε έναν αδελφό είπε τα εξής:

"Όταν σε μαλώνει η γυναίκα σου καμιά φορά που ασχολείσαι πολύ με τα εκκλησιαστικά, μην τις μιλάς. Πήγαινε βόλτα και, όταν της περάσει και είναι εκεί στην κουζίνα να μαγειρεύει, χάιδεψε της λίγο το κεφάλι της ή δώσ' της και κανένα φιλί στο μάγουλό της. Της αρέσει και θα τα ξεχάσει όλα, ό,τι προηγουμένως της έκανες.

Μην της μπαίνεις πολύ της γυναίκας σου

Σε κάποιον αδερφό είπε:

"Πρόσεχε, μην της 'μπαίνεις' πολύ στη μύτη της γυναίκας σου. Να μη φανατίζεσαι πολύ. Να προσέχεις το 'μέτρο'. Μην το τραβάς πολύ".

Όταν ο άντρας σου βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση

Με τα χαρίσματα που είχε ο Γέρων Πορφύριος, γνώριζε τι χρειαζόταν σε κάθε περίπτωση. Είπε για παράδειγμα, σε μια παντρεμένη: "Να μη μιλάς καθόλου, όταν ο άντρας σου βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Κάνε την προσευχή σου και ζήτα κι από άλλους να προσεύχονται. Γιατί, αλλιώς, του δημιουργείται άσχημη κατάσταση, δε βρίσκει χαρά και ζεστασιά κοντά σου και τότε αρχίζει να κοιτάζει δεξιά και αριστερά". Συνιστούσε κάθε φορά, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, εκείνο που ήταν πρόσφορο για τη γαλήνη της συγκεκριμένης οικογένειας.

Μια κακιά γυναίκα μπορεί να σ' αγιάσει

Φοβάμαι, Γέροντα, να παντρευτώ, μήπως μου τύχει καμιά κακιά γυναίκα.

-Μια κακιά γυναίκα μπορεί να είναι η ευκαιρία σου για τον παράδεισο.

Η σύζυγός δεν ήταν ψυχοπαθής

Γνώστος μου, που μένει στη βόρεια Ιταλία, μου τηλεφώνησε και με παρακάλεσε να πάρω τη γνώμη του π. Ποργυρίου για συγκεκριμένα προβλήματα της συζύγου του, με την οποία βρισκόταν σε διάσταση, δεδομένου ότι τα ίδια προβλήματα τα εξέθεσε σε διάσημο ψυχίατρο, κι εκείνος απεφάνθη ότι η σύζυγος του είναι ψυχοπαθής.

Ο Γέροντας με άκουσε με προσοχή και μου απήντησε: "Να πεις του γνωστού σου να ρωτήσει το διάσημο ψυχίατρό του: Πήγε να τον κοιτάξει γιατρός;"

Όσο πιο πολύ γκρινιάζεις, τόσο πιο πολύ αργεί

Η σύζυγος αναπήρου ιατρού ήταν απελπισμένη, διότι ο άνδρας της είχε αποκτήσει πολύ κακές συνήθειες. Έπειτα από την εργασία του στο Νοσοκομείο, πήγαινε στο καφενείο και γύριζε στο σπίτι μετά τα μεσάνυχτα, αφήνοντας ολόκληρη την ημέρα μόνους, κι εκείνη και τα παιδιά τους, που σχεδόν δεν τον έβλεπαν. Διαμαρτυρόταν, του κακομιλούσε, κι εκείνος αντιδρούσε, γυρίζοντας στο σπίτι ακόμη πιο αργά. Βρισκόταν σε αδιέξοδο.

Έμαθε για τον π. Πορφύριο και έσπευσε να τον συναντήσει. Όταν έφθασε στα Καλλίσια, ο ασθενής Γέροντας είχε κουρασθεί πολύ και του ήταν αδύνατο πλέον να συνεχίσει. Κόσμος πολύς περίμενε έξω. Όταν έφθασε η κυρία και έμαθε ότι ο Γέροντας διέκοψε τις συναντήσεις, λυπήθηκε πολύ και ρώτησε φίλο μου, που γνώριζε την οικογένεια, τι μπορούσε να κάνει. Ο φίλος της συνέστησε να αποτολμήσει να ζητήσει απλή ευλογία του Γέροντα, δεδομένου ότι αυτή έχει κάνει θαύματα.

Η κυρία πλησίασε με πολλή αγωνία. Δεν πρόλαβε να πατήσει το σκαλοπάτι του κελιού του Γέροντα και άκουσε τη φωνή του: "Εσύ να περάσεις μέσα". Ο Γέροντας "έπιασε" την αγωνία της και έκρινε, όπως φάνηκε, ότι ήταν επείγουσα ανάγκη, παρά την εξάντλησή του, να βοηθήσει την οικογένεια της, που κλυδονιζόταν. Την δέχθηκε "κατά πνευματικήν εξαίρεσιν". Όταν η κυρία βγήκε από το κελί του Γέροντα, το πρόσωπό της λαμποκοπούσε από χαρά. Μας εκμυστηρεύθηκε τα εξής: "Ο Γέροντας μου τα απεκάλυψε όλα. Μου είπε: Βλέπω τις αναπηρίες του, έχει κόμπλεξ και γι' αυτό ξενυχτά, για να το ξεχάσει. Καθώς εσύ συνεχώς του γκρινιάζεις, εκείνος δε θέλει να έρθει στο σπίτι και αργεί. Όσο πιο πολύ του γκρινιάζεις, τόσο πιο πολύ αργεί. Τώρα θα κάνεις το αντίθετο. Όσο πιο πολύ αργεί, τόσο πιο πολύ θα προσεύχεσαι γι' αυτόν, θα τον αγαπάς και θα τον περιποιείσαι. Έτσι, κι εκείνος θ' αλλάξει σιγά σιγά και θα τον τραβά όλονκαι πιο πολύ το σπίτι, η γυναίκα του, και τα παιδιά του. Και το πρόβλημά σου θα λυθεί". Η κυρία σαν να ξύπνησε από κακό όνειρο, μονολογούσε: Τί ανόητη που ήμουν τόσο καιρό! Με την γκρίνια μου πήγαινα να καταστρέψω την οικογένειά μου και δεν το καταλάβαινα. Εφήρμοσε πιστά τις οδηγίες του Γέροντα και, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κέρδισε το σύζυγό της.

Ενώνει χωρισμένο ανδρόγυνο

Πήγαινα μια μέρα σον Παππούλη στο σπίτι του και μου είπε το κατωτέρο περιστατικό που του συνέβη με έναν ταξιτζή:
"Πήρα μια φορά, παιδί μου, ένα ταξί για να πάω σπίτι μου. Όταν μπήκα μέσα, ο οδηγός είχε βάλει το ράδιο που έλεγε κάτι λαϊκά τραγούδια και του είπα με καλό τρόπο:
-Σε παρακαλώ, επειδή έμενα δε μου αρέσουν αυτά τα τραγούδια, μήπως μπορείς να το κλείσεις αυτό το ράδιο;
-Ναι, παπά μου, να το κλείσω, απάντησε εκείνος.
Στη συνέχεια τον ρώτησα:
-Πώς σε λένε;
-Με λένε Βασίλη, μου είπε.
-Βρε το Βασίλη! του είπα. Έχεις παιδιά Βασίλη; τον ρώτησα.
-Έχω, μου λέει, δύο.
-Βρε Βασίλη, του λέω, το μεγαλύτερο παιδί σού μοιάζει πολύ, το ξέρεις;
-Ναι, μου μοιάζει, μου λέει αυτός, αλλά εσύ που το ξέρεις, παπά μου;
-Βρε πού είναι τώρα τα παιδιά σου; του λέω.
-Είναι σ' ένα χωριό, παπά μου, με τη μάνα τους.
-Και συ, μένεις εδώ μόνος σου; τον ξαναρωτάω.
-Ναι, μου λέει. Έχω χωρίσει, παπά μου, και εγώ είμαι εδώ και αυτή με τα παιδιά μένουν εκεί.
-Βρε συ Βασίλη, τους αφήνεις μόνους τους και δεν πας να τους ανταμώσεις;
-Δε γίνεται, παπά μου, μου λέει, γιατί πάει καιρός τώρα που ζούμε έτσι και δεν μπορώ να πάω εγώ εκεί τώρα.
-Γιατί βρε; τον ρώτησα. Θέλεις να σε βοηθήσω εγώ να ανταμώσετε; του λέω.
-Και πώς θα με βοηθήσεις εσύ, παπά μου; μου λέει.
-Βρε τι σε νοιάζει εσένα. Πες μου ότι θέλεις εσύ και εγώ θα το φροντίσω.
-Καλά, μου λέει, φρόντισέ το.
Τον παίρνω που λές, και τον πάω στο χωριό του που ήταν η γυναίκα του με τα παιδιά τους. Μόλις πλησιάσαμε στο σπίτι, μου λέει:
-Α! εγώ δεν προχωρώ άλλο. Σταματώ εδώ.
-Καλά, του λέω, κάτσε εδώ.
Κατεβαίνω εγώ τότε και πάω μέσα στο σπίτι και βρίσκω τη γυναίκα του και τη φέρνω κοντά του και έτσι τα ξανάφτιαξαν".
Παππούλη μου, του λέω στο τέλος κι εγώ. Σ' αγαπώ πολύ πολύ μ' αυτά που έκανες, και γελούσε και με τα δικά μου λόγια.

(βιβλίο: Ανθολόγιο Συμβουλών, γέροντος Πορφυρίου, εκδ. Ι.Μονή Μεταμορφώσεως Μήλεσι)