Ένα βράδυ στο Θάλαμο της Ανόδου το πνεύμα μου τριγυρνούσε σε κάποιες από τις πιο μακρινές περιοχές του «ουράνιου φωτός» τις οποίες είχα φτάσει ποτέ. Το βράδυ εκείνο είχα μία εμπειρία που θα άλλαζε τη ζωή μου για πάντα.
Κατά τη διάρκεια της εμπειρίας αυτής με περιέβαλε ένα φοβερά έντονο φως -ήταν σαν να κοίταζα απευθείας στον ήλιο. Κύματα μακαριότητας ακτινοβολούσαν μέσω του πνεύματός μου· όλη μου η ύπαρξη είχε αιχμαλωτιστεί από τη δύναμη. Ξαφνικά επενέβη μία άλλη δύναμη. Με κατάλαβε εξ’ απροόπτου· ήταν σαν να είχε επέμβει ένα υπερφυσικό χέρι και να με είχε μεταφέρει, μέσα σε μία στιγμή, στο πίσω μέρος της σκηνής της εμπειρίας την οποία ζούσα. Είχα μεταφερθεί πίσω από την εξωτερική εκθαμβωτική επένδυση και εκεί είδα κάτι που με έκανε να τρέμω στην κυριολεξία, για μία εβδομάδα.
Αυτό που είδα ήταν το πρόσωπο του θανατηφόρου σκότους! Πίσω από την όμορφη κι αστραφτερή εξωτερική πρόσοψη βρισκόταν μία πανίσχυρη, ανατριχιαστική μορφή, μία μορφή γεμάτη απίστευτο μίσος και απερίγραπτα βδελύγματα -η μορφή των δαιμόνων που είναι γεμάτοι με τη δύναμη του σατανά. Για μία στιγμή που μου φάνηκε αιωνιότητα, καταλάβαινα ότι βρισκόμουν σε φοβερό κίνδυνο γιατί αυτή η απαίσια δύναμη άρχισε να με πλησιάζει για να με καταβροχθίσει… Ο εφιάλτης αυτός συνεχίστηκε χωρίς διακοπή για μία ολόκληρη εβδομάδα· νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν. Τελικά όμως, μέσα σε ένα μήνα η σοβαρή αυτή κατάσταση υποχώρησε σταδιακά και έφτασα σε μία κάποια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό το οποίο δεν ήξερα τότε ήταν ότι ήταν ο Ιησούς που είχε επέμβει με τη χάρη Του στη ζωή μου. Τότε ήξερα μονάχα ότι κάποια δύναμη ανώτερη από το θανατηφόρο σκότος είχε κάνει δύο πράγματα: 1) μου είχε δείξει το πραγματικό πρόσωπο των ‘’παραδείσων’’ και των ‘’αγγέλων’’ της Νέας Εποχής με τους οποίους είχα τόσο πολύ ανακατευθεί και 2) με είχε γλιτώσει από κάποια καταδίκη. (Randall N. Baer, Ο εφιάλτης της Νέας Εποχής, Στερέωμα, σ. 82, στο αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Εκκλησία και Μαγεία, σελ.89-90)