Ματθαίου δ' 3
Ο Ιησούς, μόλις ανοίχθηκε στο πέλαγος της αποστολής του,
με τα πανιά της υπάρξεώς του ολάνοιχτα απλωμένα στην ορμή του
Αγίου Πνεύματος, συνάντησε την τρικυμία των πειρασμών.
«Ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό του διαβόλου».
(Ήταν τόσο εντυπωσιακό το ξεκίνημα του Ιησού, που επροκάλεσε
την περιέργεια και την προσοχή του διαβόλου. Ο διάβολος εξαπέλυσε
την επίθεσί του, χωρίς να γνωρίζη περισσότερα πράγματα για τη φύσι
και την αποστολή του Ιησού, περίμενε μάλιστα την πτώσι του,
κάτω απ΄ τους βίαιους και δελεαστικούς πειρασμούς του).
Ο Ιησούς δεν έμεινε αμέτοχος των πειρασμών. Βέβαια οι πειρασμοί
του Ιησού ήταν εξωτερικοί. Προέρχονταν από το διάβολο
και δεν υπήρχε περίπτωσις να τον προσβάλουν, διότι ο Ιησούς εσωτερικά
ήταν απόλυτα καθαρός και αναμάρτητος. Όμως οι πειρασμοί της Ερήμου
έδωσαν στον Ιησού τη δυνατότητα να δοκιμάση τους ανθρώπινους πειρασμούς.
Ο Ιησούς γνώρισε την υπουλότητα και τη σφοδρότητα των πειρασμών.
Μπήκε στον πυρήνα του τυφώνος των πειρασμών. Η μάχη της σωτηρίας μας
άρχισε σε μια μονομαχία των αρχηγών των δύο παρατάξεων.
Ο Ιησούς δέχθηκε τους πειρασμούς για τη δική μας ωφέλεια.
Για τη δική μας ενίσχυσι. Για να μας δείξη τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των
Ο Ιησούς δέχθηκε πειρασμούς και γι’ αυτό μπορεί να κατανοήση
και να βοηθήση τους πειραζομένους ανθρώπους. O απόστολος το υπογραμμίζει
χαρακτηριστικά: «Πειρασθείς (ο Ιησούς) δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι»
(Εβρ. β' 18). Κάθε φορά που μας πλησιάζει ο πειράζων,
ο Ιησούς βρίσκεται κιόλας στο πλευρό μας.
«Πάντα πειρασμόν, ον ήμελλον οι άνθρωποι πειράζεσθαι, πρώτον επειράσθη
κατά το ανθρώπινον ο Σωτήρ» (Ωριγένης, L. 1055).
Σκέψεις για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού Μέρος 1ο
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, "Εκείνος" Ο Ιησούς Χριστός,
εκδ. Γρηγόρη)