3,6 «Δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας»
«Ζώντες» οι άνθρωποι στα πάθη, στις επιθυμίες, στις διάφορες ειδωλοπροσκυνήσεις, ζουν σε αυτό που είναι εναντίον του Θεού. Τέτοια ζωή δεν είναι τίποτε διαφορετικό, από «διαρκή» αντίθεση προς τον Θεό. Σε αυτή την Θεοαντίθεση, ζουν μόνο οι «υιοί της υπακοής», στον πατέρα τους τον διάβολο.
Γιατί αυτός είναι ο πρώτος και κύριος αντίπαλος, ο κύριος αντίθετος του Θεού. Με όλο του το είναι «αντιτίθεται» στο πανάγιο θέλημα του Θεού. Εξάλλου, ο διάβολος με τι χαρακτηρίζεται, με τι είναι διάβολος; Με την αμαρτία και το κακό.
Και οι άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία και στο κακό, αναπόφευκτα υιοθετούνται από τον διάβολο και καθίστανται «αυτομάτως» υιοί αντίθεσης προς τον Θεό, υιοί Θεοαντίθεσης.
Η πορνεία, η ακαθαρσία, το πάθος, οι κακές επιθυμίες και η πλεονεξία, κάνουν τον άνθρωπο «Υιό» του διαβόλου. Και γενικά κάθε αμαρτία και κάθε πάθος, κάνει τον άνθρωπο «Υιό» του διαβόλου. Άνθρωπε, αν είσαι υπόδουλος σε οποιαδήποτε αμαρτία και οποιοδήποτε πάθος, πρέπει να γνωρίζεις ότι είσαι ταυτόχρονα και «υιός» αντίθεσης προς τον Θεό, «υιός» Θεοαντίθεσης.
Και ο Θεός όσο και αν είναι ο Παν-αγαπών και ο Μοναδικός Φιλάνθρωπος, δεν μπορεί να «αγαπήσει» την αμαρτία και το κακό, γιατί αυτά είναι «η ριζική» αντίθεση στο ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ, στην ΦΥΣΗ ΤΟΥ. Γι’ αυτά έχει μόνο «οργή» και έχει σχετικά γραφεί. «Αποκαλύπτεται γαρ οργή Θεού απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων» (Ρωμ. 1,18).
Και οι άνθρωποι, συνειδησιακά και επίμονα, τόσο έγιναν ένα με την αδικία, ώστε να καταστούν «υιοί απειθείας», υιοί παρακοής στο θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, έρχεται «η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας», για όλα τους τα αμαρτήματα και την αμετανοησία που έχουν στις κακίες τους.
Γιατί αυτοί, ευθυγραμμίστηκαν με την αμαρτία και το κακό και θα ανταμειφθούν με την «αιώνια κατάληξή» τους, που θα είναι η αιώνια καταδίκη τους.
("Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου", Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 122-123)