Λουκά στ΄ 19
Ήταν συγκλονιστική εμπειρία για τους αδυνάτους ανθρώπους
το άγγιγμα του Ιησού. Μια δύναμις τους διαπερνούσε, θεραπεύοντάς τους.
Ο Ιησούς ήταν μια πηγή η οποία διοχέτευε δύναμι σ’ όποιον τον άγγιζε...
Μόλις η αιμορροούσα έψαυσε το ιμάτιο του Ιησού θεραπεύθηκε.
«Ευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής». Σαν ηλεκτρικό ρεύμα
την διεπέρασε η δύναμις του Χριστού και τη θεράπευσε (Μαρκ. ε' 29).
Ήταν ακόμη τα πρώτα χρόνια της δράσεως του Ιησού. Ο κόσμος γεμάτος
μεσσιανική αισιοδοξία κατέφευγε κοντά του, σαν τα διψασμένα ελάφια.
Τον άκουγαν, τον έβλεπαν, τον άγγιζαν, έσβηναν τη δίψα της ψυχής των
κι έφευγαν από κοντά του φωτισμένοι και θεραπευμένοι. Τί ωραία χρόνια!
Η δύναμις του Αγίου Πνεύματος, που είχε πληρώσει την ύπαρξί του,
εκδηλωνόταν συνεχώς και πραγματοποιούσε «σημεία» θαυμαστά και πρωτοφανή.
Ο Ιησούς είχε πια αναδειχθή έργω και λόγω ο Μεσσίας.
Η βασιλική του ρομφαία (Ψαλμ. 44, 4) του έδινε συνεχώς καινούργιες νίκες.
Όλα έδειχναν, ότι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου θα κερδιθή
με την «μάχαιραν του Πνεύματος ο έστι ρήμα Θεού»(Εφεσ. στ' 7).
Αυτή την εποχή η δύναμις του Ιησού είχε φθάσει στο κατακόρυφο.
Όχι μόνο ο ίδιος ήταν γεμάτος δύναμι, αλλά η δύναμίς του υπερχείλιζε
και χυνόταν προς τα έξω. Ο Ιησούς είχε κάθε λόγο να πιστεύη και να ελπίζη,
ότι το έργο του θα το φέρη εις πέρας με τη δύναμι του Πνεύματος.
Σκέψεις για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού Μέρος 1ο
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, "Εκείνος" Ο Ιησούς Χριστός,
εκ. Γρηγόρη, σελ.104-105)