Λουκά ι’ 21
Είναι από τις λίγες στιγμές που ένοιωσε ο Ιησούς επί της γης.
Εβδομήντα μαθηταί του —ένας ολόκληρος στρατός σωτηρίας— γυρίζουν
γεμάτοι ενθουσιασμό για την αποτελεσματικότητα του έργου τους,
δηλώνοντας στον Κύριο, ότι «και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν
εν τω ονόματί σου». Ο Ιησούς θα μπορούσε να χειροκροτήση,
ακούοντας την ενθαρρυντική αυτή αναφορά, που είναι το πρώτο
ανακοινωθέν νίκης της Εκκλησίας του. Προτιμάει όμως να δοξολογήση
τον Πατέρα του και να μακαρίση τους μαθητάς του.
Το ξεκίνημα της Εκκλησίας ήταν γεμάτο ελπίδες και ενθουσιασμούς.
Οι μαθηταί αυξάνονταν. Σήκωναν ψηλά τη σημαία του Χριστού
και άρχιζαν να κερδίζουν νίκες, τη μια μετά την άλλη.
Ο Ιησούς σκιρτούσε και στο πρόσωπό του διαγραφόταν η χαρά.
Ένοιωθε σίγουρος για την τελική και ολοκληρωτική νίκη.
«Πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου» δήλωσε, γεμάτος ικανοποίησι,
την ώρα εκείνη. Η στρατηγική όμως του ουράνιου Αρχηγού του αγώνος
της σωτηρίας του ανθρώπου ήταν διαφορετική:
«Δια της αποτυχίας του Σταυρού η νίκη». Αυτή την πρωτοφανή
στρατηγική θα την απεκάλυπτε ο Πατήρ στον αρχιστράτηγο
Ιησούν στην κατάλληλη στιγμή.
«Ώσπερ πατήρ αγαθός παίδας ιδών κατορθώσαντάς τι,
ούτω και Σωτήρ αγάλλεται, ότι τοιούτων αγαθών ηξιώθησαν
οι απόστολοι» (Υ Λ 315).
Σκέψεις για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού Μέρος 1ο
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, "Εκείνος" Ο Ιησούς Χριστός,
εκ. Γρηγόρη, σελ.106-107)