Και η πιο απεχθής ακαθαρσία του σώματος είναι λεπτομέρεια απέναντι στην ακαθαρσία της λερωμένης ψυχής. Λίγο νερό και λίγο σαπούνι και όλη η ακαθαρσία του σώματος νίβεται: και η λάσπη και η βρώμα και οι ψείρες και τα κόπρανα. Αλλά η ακαθαρσία της ψυχής δεν μπορεί να πλυθεί με κανένα μέσο, παρά μόνο αν ανανεωθεί η ψυχή.
Το ακάθαρτο πάτωμα πλένεται, όμως δεν είναι απαραίτητο πάντα να αλλάζεται με καινούργιο, για να είναι καθαρό. Αλλά ο ακάθαρτος αέρας στο δωμάτιο δεν μπορεί με τίποτα να πλυθεί, με τίποτα να καθαριστεί· πρέπει να διωχτεί από το δωμάτιο και να αλλαχθεί με καθαρό αέρα. Έτσι είναι και με την ψυχή. Η λερωμένη ψυχή πρέπει να ανανεωθεί, να αναγεννηθεί, για να γίνει καθαρή.
Όταν έχει παράθυρο στο δωμάτιο, είναι εύκολο να καθαρίσουμε τον ακάθαρτο αέρα και να τον αντικαταστήσουμε με φρέσκο. Όμως, πώς ο ακάθαρτος αέρας θα καθαριστεί στους χώρους χωρίς παράθυρα;
Όποιου η ψυχή έχει παράθυρο απέναντι στον Θεό, εύκολα θα φρεσκαριστεί, θα καθαριστεί, θα ανανεωθεί, θα αναγεννηθεί. Όμως πώς θα καθαριστεί η ακάθαρτη ψυχή εκείνου, που δεν έχει κανένα άνοιγμα προς τον Θεό, που είναι σαν μια πηγή ψυχικής φρεσκάδας;
(Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 126-127)