3,13. «ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι εαυτοίς, εάν τις προς τίνα έχη μομφήν· καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς»

Τα παραπάνω λόγια του αγίου Αποστόλου, «αποδεικνύουν και καταδεικνύουν», ότι οι χριστιανοί ενδύθηκαν τις άγιες αρετές, οι οποίες αποτελούν και συνιστούν τον Χριστοειδή άνθρωπο.
Ναι, στους χριστιανούς είναι υποχρέωση των υποχρεώσεων, να γίνουν «κατά πάντα» όπως είναι και ο Κύριος.
Αυτοί δεν τολμούν (και δεν πρέπει) να χειραγωγηθούν με τίποτε άλλο και με κανέναν άλλον, εκτός από τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Κύρια και πρώτιστα στην «συχώρεση».
Πώς και πόσο πρέπει να συγχωρούμε, είναι αποστολική ερώτηση (Μτ 18,21). Και ιδού η αποστολική απάντηση: «χαριζόμενοι εαυτοίς, καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς».
Διαλογίσου και σκέψου αυτό μόνο: πόσο ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μας συχώρεσε προκαταβολικά και μας χαρίσθηκε, αφού αποφάσισε να έρθει στην γη και να σώσει το ανθρώπινο γένος. Να το σώσει με τον μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο, «αυτοθυσιαζόμενος» δηλαδή, και φιλάνθρωπα σώζοντάς μας από την αμαρτία.
Αυτός μας «συνεχώρησε» όλες τις αμαρτίες. Και σήμερα ακόμη, μπορούμε να σωθούμε από κάθε αμαρτία, μόνο με την δική του παν-φιλάνθρωπη συχώρεση (Εφ. 1,7. Κολ. 1,14).
Γιατί μόνο Αυτός, έχει την δύναμη και την «εξουσίαν αφιέναι επί της γης αμαρτίας» (Μτ. 9,6).
Και αυτό το κάνει ο Κύριος «παν-ελεημόνως», διαμέσου των ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών (Ιω. 20,22-23. Μτ. 18,18).
Εμείς σαν φιλάμαρτοι και κακοί, είμαστε πάντα κάτω από τις αμαρτίες μας, γι’ αυτό και μας είναι πάντοτε απαραίτητη, για την σωτηρία μας, η δική Του άφεση και συγχώρηση των αμαρτιών μας.
Για τον λόγο αυτό, πρέπει και μείς να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο, έστω και αν κάποιος έχει και μομφή (κατηγορία) εναντίον κάποιου άλλου.
«Πεφυσιωμένος» και ματαιόδοξος εσύ, καταθέτεις μομφή κατά του αδελφού σου.
Αλλά σκέψου: ποια μομφή και τι είδους κατηγορία κάθε μέρα και κάθε ώρα μπορεί να καταθέσει για μας ο Παντογνώστης Κύριος, αν δεν μας συγχωρούσε τις αμαρτίες «πανελεημόνως» και «παν-φιλευσπλάχνως».
Είπε ο Κύριος: «Και μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε· μη καταδικάζετε, και ου μη καταδικασθήτε· απολύετε, και απολυθήσεσθε» (Λκ 6,37). Έχει επίσης γραφεί: «γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν» (Εφ. 4,32).
Με τον τρόπο αυτό, «απεκδυθήκατε» τον «παλαιό», και ενδυθήκατε τον «καινό άνθρωπο».

("Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου", Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σελ. 139-141)