3,14. «επί πάσι δε τούτοις την αγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος»
Η αγάπη είναι το κεφαλαιώδες ένδυμα του «καινού ανθρώπου». Το «ενδύεσθαι» με αυτήν σημαίνει: «το ενδύεσθαι» με την «κατ’ εξοχήν» αρετή, με την παν-αρετή. Γιατί αυτή, όλες τις αρετές τις ενώνει, τις συνδέει, τις συν-ενώνει σ’ ένα σώμα. Έτσι, οι δυνάμεις όλων των λοιπών αρετών, αποτελούν δυνάμεις της αγάπης, και αυτή καθίσταται συστατικό κομμάτι της κάθε αρετής.
Η αγάπη, «ο σύνδεσμος της τελειότητος», βρίσκει και συνδέει ότι είναι τέλειο σε όλα τα όντα.
Στην ουσία της αυτή, δεν είναι μόνο ένθεη δύναμη, αλλά και «Θεϊκή ουσία». BOC. JE. LJUBAV «Ο Θεός αγάπη εστί» (Ιω. 4,16).
Όλη «εκ του Θεού» αυτή, συνενώνει πρώτα τον άνθρωπο με τον Θεό, που είναι η πηγή όλων των τελειοτήτων, και κατόπιν με ότι είναι τέλειο στους ανθρώπους και στα λοιπά δημιουργήματα.
«Ενδεδυμένος» με αυτήν ο άνθρωπος, είναι «ενδεδυμένος» με την πιο δυνατή ένθεη δύναμη, η οποία κατανικά κάθε τι που είναι αντίθετο του Θεού και επικυριαρχεί σε ότι δεν είναι εκ του Θεού.
Κάθε αρετή οδηγεί στην τελειότητα και η αγάπη δίνει την πληρότητα αυτής της τελειότητας, γιατί σαν «σύνδεσμος της τελειότητος», ότι είναι τέλειο στις λοιπες αρετές, αυτή το συνενώνει σε μια τελειότητα, η οποία διαρκεί αιώνια, επειδή η αγάπη «ουδέποτε εκπίπτει» (Α' Κορ. 13,8).
«Ότι μπορεί να επονομαστεί καλό, αν απ’ αυτό λείπει η αγάπη, δεν έχει καμιά αξία και γρήγορα εξαφανίζεται» (Χρυσόστομος).
Η αγάπη, σαν «σύνδεσμος της τελειότητος», από την φύση της έχει σαν προνόμιο να αναζητά, να ψάχνει και να βρίσκει και να ενώνει, ότι είναι τέλειο σε όλα τα όντα και δημιουργήματα. Δηλαδή ότι είναι ένθεο και «έλλογο» (λογικό) σε αυτά. .
Λοιπόν, με την αγάπη ο χριστιανός διαβιώνει τον κόσμο, σαν έλλογη παν-ενότητα και το ανθρώπινο γένος, σαν θεοειδή παν-ενότητα.
Η αγάπη είναι η άγια και ένθεη δύναμη, η οποία δίνει τέτοια δυνατότητα στον άνθρωπο, ώστε με όλη του την ύπαρξη αισθάνεται, ότι ο Χριστός είναι «τα πάντα εν πάσι» και ότι εν Αυτώ υπάρχει η ανακαινισμένη κατάσταση, «όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. 3,11).
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι η αγάπη τα πάντα συνενώνει σε ένα σώμα: την Εκκλησία.
("Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου", Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σελ. 141-142)