3,15. «και η ειρήνη του Θεού βραβευέτω εν ταις καρδίαις υμών, εις ην και εκλήθητε εν ενί σώματι· και ευχάριστοι γίνεσθε»
Η αγάπη (όπως ειπώθηκε), ενώνει και τους αγγέλους και τους ανθρώπους και ότι είναι «τέλειο» σε όλα τα δημιουργήματα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό.
Η αγάπη, αυτή η δημιουργική και πανσυνενώνουσα έλλογη θεανθρώπινη δύναμη, μας συνενώνει στην Εκκλησία με όλες της τις τελειότητες και πρώτιστα «συν πάσι τοις αγίοις».
Και ό,τι είναι έλλογο, θεανθρώπινο και άγιο, εμείς το διαβιώνουμε σαν αθάνατη και αιώνια παν-ενότητα, το διαβιώνουμε «εν ενί σώματι», στο σώμα της Εκκλησίας.
Με την ευαγγελική αγάπη, εμείς αισθανόμαστε την Εκκλησία σαν ένα Θεανθρώπινο σώμα, στο οποίο ο Χριστός είναι κεφαλή και το παν και τα πάντα.
Η αγάπη είναι εκείνη, η οποία κάνει ώστε η ειρήνη του Θεού να βασιλεύει στις καρδιές μας, γιατί αυτή αισθάνεται και ξέρει, ότι ενάντια σε κάθε αμαρτία, θάνατο και κακό, η νίκη της είναι εξασφαλισμένη «δια του Θεού», ο Οποίος είναι αγάπη.
Ο Θεός της αγάπης κυβερνά στις ανθρώπινες καρδιές, με την Θεοφιλία και φιλανθρωπία.
Μόνο με την Θεανθρώπινη Χριστοειδή αγάπη, ο Θεός μετοικεί στην ανθρώπινη καρδιά και στην ανθρώπινη σκέψη «εν Κυρίω Ιησού» (Φιλ. 4,7).
«Προσκαλώντας μας στην ειρήνη του Θεού ο Χριστός, μας κάνει ένα σώμα «τοποθετούμενος» Αυτός σαν κεφαλή σε αυτό το σώμα. Γιατί ένεκα τούτου, εμείς είμαστε «ένα σώμα» και γι’ αυτό έχουμε υποχρέωση να διατηρήσουμε την ειρήνη μεταξύ μας, ώστε να αποφεύγεται κάθε διχόνοια και διαίρεση» (Θεοφύλακτος).
("Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου", Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σελ. 142-143)